Deniz Alkaç: “Ik wil weer films maken die je aan het denken zetten”
In de BMY-rubriek Talentvol tot wasdom spreken we een maker die tien jaar geleden min of meer aan het begin van zijn of haar carrière stond en inmiddels zijn draai in het dynamische medialandschap heeft gevonden. In dit zevende deel staat Deniz Alkaç centraal: “Ik had heel veel zin in iets nieuws”.
Op de slaapkamer van zijn ouderlijk huis luisterde de toen nog dertienjarige Deniz gefascineerd naar radiozender 3FM. Of nou ja, luisterde? Toen al hing er een webcam in de studio en kon je goed volgen wat de deejay in kwestie uithaalde. En dan één iemand in het bijzonder: Giel Beelen. “Ik lette heel precies op wat hij op dat mengpaneel deed. En dat probeerde ik dan na te doen in mijn eigen kamertje.”
Op diezelfde slaapkamer in Rotterdam wordt uiteindelijk Bruut Amsterdam geboren – toen nog Bruut.tv. Met als simpel doel het maken van producties die spraakmakend zijn, waar mensen het over hebben. “Eén van mijn eerste klanten was de gemeente Rotterdam. Die wilden met mij werken, maar hadden geen idee dat ik zestien jaar was.” Als ze hem vragen op zijn kantoor een meeting te organiseren, schiet Deniz vol in de blufmodus. “Ik had helemaal geen kantoor, dus dan riep ik gewoon dat alle vergaderruimtes bezet waren en dat we beter bij de Coffee Company konden afspreken.”
Hoe kijk je terug op die eerste jaren van Bruut?
“Het was een soort speeltuin. We waren lekker met camera’s in de weer om grappige en opvallende filmpjes te maken. Ik weet niet of ik echt een doel had. Wat ik wél heel snel ontdekte, was dat online video toen nog in de kinderschoenen stond en dat veel mensen nog overtuigd konden worden van de kracht ervan. Het is niet dat mijn passie altijd in reclame of communicatievideo’s lag, maar dat is wel waarmee we flink groeiden.”
En nu, tien jaar later…
“Nu heb ik het gevoel dat ik die industrie hier wel uitgespeeld heb. Als Bruut stonden we op een gegeven moment bekend om onze goede kwaliteit voor een goede prijs. Het is uiteindelijk een miljoenenbedrijf geworden. Als ik dat zeg, moet ik meteen denken aan de eerste keer dat een klant me opbelde en voor een ton een campagne bij ons wilde laten maken. Ik was zeventien of achttien jaar en kreeg opeens een ton aangeboden. Nou, je mag best weten dat ik toen geen idee had hoe ik dat moest gaan aanpakken, haha!”
Wat heb je toen gedaan?
“Eerst heel zelfverzekerd gezegd dat het goed ging komen, en dat kwam het ook. Maar daar gingen veel onzekerheid en nachtjes doorhalen aan vooraf.”
Towel Media
Fast forward naar nu, of eigenlijk naar een LinkedIn-bijdrage van eind december vorig jaar: ‘Ik had er nog jaren mee door kunnen gaan, maar dat wil ik niet. Eind dit jaar verlaat ik Bruut Amsterdam en draag ik de leiding over. Het klinkt misschien gek, maar ik kijk er enorm naar uit’ – was getekend, Deniz Alkaç. Bruut Amsterdam fuseert met concurrent Towel Media, de sleutels worden overgedragen aan Towel-directeur Geert Doek. “Wanneer je er als founder uitstapt – in dit geval voor een groot deel, want ik blijf aandeelhouder – dan is het maar de vraag wat er van het merk overblijft. Maar ik had zulke leuke gesprekken met Towel en Geert, dat voelde snel heel goed.”
“Ik ging steeds slechter
slapen en fietste zonder
plezier naar kantoor”
Waarom besloot je te stoppen?
“Om daar antwoord op te geven, moet ik terug naar de coronatijd. In die jaren zijn we, mede door de commercials die we voor de overheid maakten, enorm gegroeid. En middenin die groei merkte ik dat mijn ambitie steeds meer elders kwam te liggen. Op het hoogtepunt van Bruut werkten er zestien mensen fulltime. Ik had een soort wereld gecreëerd waarin ik zelf heel ver van het daadwerkelijke creatieproces af was komen te staan. Maar het leukste van mijn werk vind ik juist die creativiteit, het in contact staan met klanten. Ik ging steeds slechter slapen en fietste zonder plezier naar kantoor. En áls ik dan op mijn werk was, had ik ellenlange vergaderingen. ‘Voor wie doe ik dit eigenlijk?’, dacht ik toen.”
Weet je nog wanneer je echt tot dat besef kwam?
“Ik heb denk ik anderhalf jaar lang het gevoel gehad dat ik niet meer op de juiste plek zat. Uiteindelijk hebben de gesprekken met een coach me wel geholpen een keuze te maken, maar m’n vriend was met name doorslaggevend. Hij kent me door en door. Ik weet nog dat-ie op een gegeven moment zei: ‘Hé, moet jij niet gewoon eens iets anders overwegen?’ Tijdens een retraite die ik kort daarna in Portugese bergen had en iedereen die daarbij was gevoelens en ideeën met elkaar deelde, sprak ik voor het eerst openlijk uit dat ik wilde stoppen met Bruut. Op de een of andere manier is dat moment me heel erg bijgebleven. Elke keer als ik daaraan terugdenk, krijg ik een heel licht en fijn gevoel. Daar besefte ik dat het echt klaar was.”
Verveeld
Sinds Deniz ‘zijn’ Bruut verkocht, is dat lichte gevoel waarover-ie spreekt geen moment verdwenen. Sterker nog: het heeft de deuren volop geopend voor iets wat wél weer bij hem past en waarbij hij wél weer de creatieve teugels in handen heeft. “Ik had heel veel zin in iets nieuws. Ik vind het werk gewoon heel leuk. Sterker nog: ik zou bijna kunnen zeggen dat ik me in de laatste jaren bij Bruut best een beetje verveeld heb.”
En nu is er dus 10/10 – allereerst: vanwaar die naam?
“Het staat eigenlijk voor twee dingen: het creëren van een team en het streven naar perfectie. De lat hoog leggen. Dat is wel iets waar ik zelf enorm voor sta.”
Wat is het precies voor bedrijf?
“Wat ik het allerleukste vind, is om iets te maken wat spraakmakend is. Inspirerende content waarmee je aan het denken wordt gezet. Met 10/10 wil ik weer mijn liefde voor film laten zien en vooral films maken die je even laten ontsnappen aan de werkelijkheid. Niet meer voor de Nederlandse, maar vooral de internationale markt. Op dit moment tuig ik voor een bekend schoenenmerk een productie op in Los Angeles. Ik merk dat ik die spanning die ik in dat proces miste weer helemaal terugheb. In het ideale geval ben ik een soort co-piloot van de regisseur.”
En wanneer is 10/10 geslaagd voor je?
“Ik sta daar nu nog wat dubbel in. Enerzijds wilde ik bij Bruut elk jaar weer groeien, elk jaar meer omzetten. En dat heeft me uiteindelijk het vlammetje gekost. Wat ik nu veel belangrijker vind, is juist heel selectief te zijn in de opdrachten die we aannemen. Dat is mijn grootste doel, om vooral goed te blijven kijken van: ‘Oké, maar is die klus iets waar ik echt warm van word? Is dat iets waar ik mijn creatieve ziel en zaligheid in kan en wil steken?’ Als het antwoord daarop ‘ja’ is, neem ik het aan. Als je op die manier een portfolio kan opbouwen, dan kan ik alleen maar megatrots zijn.”
Bron: BM
