Noah Zeeuw: “Ik ga het best op jezelf niet te serieus nemen”
In de BMY-rubriek ‘Talentvol tot wasdom’ spreken we een maker die tien jaar geleden min of meer aan het begin van zijn of haar carrière stond en inmiddels zijn draai in het dynamische medialandschap heeft gevonden. In dit negende deel staat YouTuber & content creator Noah Zeeuw centraal: “Ik wilde mijn levensstijl flink op de schop gooien, want was klaar met dat roken en drinken.”
Dat de parodieën van YouTubekanaal Ponkers soms meer impact maakten dan het origineel, werd pas écht duidelijk toen Praat Amsterdams Met Me online kwam. De knipoog op het origineel – waarin zanger Kenny B liever Nederlands praat en daarmee de hitlijsten veroverde – ging viral en telt nu, negen jaar later, ruim vijf miljoen views. Voor Noah Zeeuw, één van die Ponkers, voelt die periode als een vorig leven. “Die upload was voor ons het kantelpunt. Vanaf dat moment hadden we, na bijna twee jaar ploeteren, écht beet.”
Holy Moly Macaroni
Toch zijn de stappen die aan zo’n hit voorafgaan vaak interessanter dan de big bang zelf. En dat is bij Noah niet anders. Hoe anders is zijn leven – pak ‘m beet – twee jaar eerder? “Ik begon in 2011 aan de studie International Business & Languages op de Hogeschool van Rotterdam. Ik kom helemaal niet uit een ‘entertainmentgezin’. Mijn vader werkt bij het UWV en mijn moeder zat in de reisbranche. Mijn broer doet iets in de financiële sector, m’n zusje in de consultancy en m’n broertje inmiddels iets in de sales. Ik wilde heel graag acteur of presentator worden. Maar kreeg thuis het advies eerst eens iets te doen waarmee ik sowieso wat geld kon verdienen.”
Was je er op je plek?
“Niet echt. Met een omweg probeerde ik alsnog richting de media te gaan. Ik wilde een stage fixen bij een productiehuis, maar zij zaten helemaal niet te wachten op een jongetje dat IBL studeerde.”
Hoe ben je er uiteindelijk toch gekomen?
Lacht: “Ja, toch via die omweg. Omdat ik weleens freelance wat acteerklusjes deed, kende ik mensen die verstand hadden van filmen en editen. Samen met hen heb ik toen mijn eigen film gemaakt: Holy Moly Macaroni. Die zond ik in bij de Filmacademie, maar werd afgewezen. Ook bij Theateropleiding De Trap kwam ik niet binnen. Uiteindelijk werd ik bij de private jaaropleiding Kemna ‘De jaargang’ aangenomen. Precies in de tijd dat het Duitse bedrijf MediaKraft ook naar Nederland kwam.”
Roaring Twenties
Dat MediaKraft de grens overgaat, is een belangrijke voetnoot in Noah’s verhaal. In Duitsland heeft dat bedrijf al YouTubesucces, en dat is met name aan sketches te danken. Hun plan is Nederland is simpel: kopiëren-plakken. “En daar zochten ze gezichten voor, hosts van hun Hollandse tak zeg maar. Het was een betaalde job dus ik dacht: let’s go! Ondanks het feit dat mijn ouders geen extreme grootverdieners waren, betaalden ze mijn studie wel, maar de rest moest ik zelf doen. Ik had het geld dus ook wel nodig.”
Hoe kwam MediaKraft bij jou uit?
“Via een casting, eigenlijk heel traditioneel. Ik zag een oproep, meldde me aan, werd uitgenodigd en na een auditie waarin ik moest presenteren, acteren en zingen, werd ik aangenomen.”
Waren Noah Zeeuw en Ponkers meteen een match made in heaven?
“Absoluut niet. Het begin was verschrikkelijk. Ik had een bepaald beeld van presentator zijn: grote sets, veel ambitie. Maar het was niks van dat. Wij kregen simpelweg de taak de Duitse content naar Nederland te vertalen. Ik voelde me daar heel ongemakkelijk bij.”
En toch kwam het uiteindelijk nog goed.
“Ik was in die tijd best close met twee andere YouTubers: Kelvin en Peter, zij vormden de Cinemates. Onder anderen zij hebben mij laten zien hoe de online wereld er ook uit kan zien, door hun inzichten raakte ik in zekere zin betoverd. Kort daarna werden we meegenomen naar Duitsland en zag ik hoe ver ze daar al op online gebied waren. De YouTubers waren daar écht al sterren, het voelde als het equivalent van de roaring twenties. Dezelfde gekkigheid en het extravagante. Dat was het moment waarbij ik bij mezelf dacht: ‘Noah, dit ga je niet zo 1-2-3 opgeven.’ Nou, en toen ben ik dus gebleven.”
Gratis in een sterrentent
Met de wijsheid van nu een logische keuze, maar toch komt het succes niet aanwaaien. De views gaan allesbehalve door het dak en een blijvende baangarantie is er ook niet. Als MediaKraft er uiteindelijk achterkomt dat de Duitse hits over de grens geen potten breken, besluiten ze Noah, Jesper en Marthijn (de andere twee gezichten van Ponkers) meer vrijheid te geven. “Toen zijn we bewust gaan kijken naar wat hier viral ging en besloten we daarop parodieën te maken. Met Praat Nederlands Met Me kreeg de meer traditionele media ook lucht van ons en daarna ging het hard.”
En je studie, heb je die ooit afgemaakt?
“International Business & Languages niet, die brak ik af. Maar die Kemna-opleiding wel, maar dat was ook maar één dag per week en duurde iets minder dan een jaar.”
Ponkers zal zo’n zeven jaar bestaan, wat was voor jou het hoogtepunt?
“Ik ga het best op jezelf niet te serieus nemen, daar waren die parodieën natuurlijk het ultieme bewijs van. Maar de avonturen die we beleefden, waren voor mij het hoogtepunt. Voor onze 24 uur overleven zonder geld-serie gingen we met radio-dj Igmar Felicia op de bonnefooi naar De Librije: een hotel-restaurant met drie Michelinsterren. Daar hebben we voor noppes geslapen in de bruidssuite en kregen we ‘s ochtends ook nog een ontbijt. Dat is toch insane?
Mis je het weleens?
“Als ik daaraan terugdenk, dan heb ik het idee dat we misschien net te vroeg gestopt zijn. Ik merk dat ik het, naarmate ik ouder word, steeds meer mis. Nu wil ik steeds vaker weten waar ik aan toe ben, meer zekerheid. Terwijl toen… Toen deed je gewoon, je zag wel.”
Blind staren
In de laatste jaren van Ponkers merkt Noah dat ‘ie liever solo dingen wil maken. “In 2013 werden Jesper, Marthijn en ik best wel kunstmatig bij elkaar gezet. Dat werkte heel lang heel goed, maar er heerste op een gegeven moment ook een bepaalde spanning. We waren nooit dikke maten. Er was een goede chemie, zeker ook op beeld, maar achter de schermen hadden we toch allemaal andere ambities.” Noah besluit andere klussen aan te nemen en komt onder andere bij FOX terecht. Ook bij MediaLane, dat in 2016 MediaKraft overneemt, krijgt hij extra taken. “Ik werkte samen met Ivo Niehe en met Paul de Leeuw: een heel leerzame tijd.” Maar ook een tijd waarin de Ponkers steeds verder uit elkaar groeien. Zeker op het moment dat MediaLane het kanaal van de hand doet en aan de makers geeft. “Toen waren we opeens helemaal eigen baas. Marthijn zag dat niet zitten: hij ging in Den Helder in dienst.”
En Jesper en jij?
“Wij hadden er aanvankelijk wel zin in. En ik voelde me zo vrij als een vogel. Kort erna ben ik ook parttime als content creative bij de agency TBWA/NEBOKO in dienst gegaan. Dat voelde voor mij als het moment om meerdere hoofdstukjes te schrijven en me niet me alleen blind te staren op Ponkers. Jesper en ik lagen daarover niet op één lijn en dan houdt het op een gegeven moment op.”
Waarin liep het uiteindelijk echt stuk?
“Ik was niet meer financieel afhankelijk van Ponkers, omdat ik ook best wat andere klussen had. Maar Jesper was dat wel, en hij vond dat ik te veel bezig was met andere zaken. Door dat verschil in betrokkenheid ontstond er reuring tussen ons. Ik denk dat hij er iets te laat achterkwam om ook zijn eigen verantwoordelijkheid te pakken en dus niet alleen afhankelijk te zijn van één ‘ding’. Uiteindelijk hebben we het goed uit kunnen spreken en hebben we het laten rusten.”
Reünie
Ondanks dat Noah het verleden absoluut niet wil vergeten en het bij vlagen zelfs mist, hunkert hij ook naar wat komen gaat. Waar Ponkers een stille dood stierf, leefde zijn eigen kanaal juist op. De rubriek Penalty Money’s – waarin Noah influencers uitnodigt om elf penalty’s te nemen en er geld op het spel staat – is een hit. Ook privé gebeurt van alles. Dit jaar vierde hij zijn dertigste verjaardag in Tuschinski en stond-ie, met zijn familie, vrienden, vriendin Kelly en zoon en dochter, meer dan ooit stil bij de toekomst. Op Instagram schrijft Noah: ‘De hele maand januari heb ik vrijgenomen om na te denken hoe ik m’n dromen wil verwezenlijken’.
Wat is daar uitgekomen?
“In de basis wilde ik mijn levensstijl flink op de schop gooien. Ik rookte, ik vapete, ik woog 96 kilo. Tegelijk ben ik vader van twee kids en heb ik gewoon een mega gevarieerd leven. Ik zeg niet dat ik dat niet aankon, maar het kostte me wel veel energie. Ik raakte daardoor ook sneller geïrriteerd en op een gegeven moment was ik er klaar mee. Ik was niet happy met mijn manier van leven, met dat roken en drinken.”
Dus…
“Aan dat veranderen van mijn levensstijl heb ik een creatieve draai gegeven en dat is de YouTubeserie ‘Nu of nooit’ waarin ik ga proberen het niveau van een profkeeper te halen. En dat doe ik in eerste instantie door keihard te trainen en weer in een gezond ritme te komen. Het gaat best lekker: ik ben al meer dan 15 kilo afgevallen, de pens is eraf en voel me stukken beter.”
We hebben het over je afgelopen tien jaar gehad, maar hoe hoop je dat de komende tien eruitzien?
“Ik ben nog niet klaar bij TBWA/NEBOKO en ben heel blij met wat ik voor Pathé mag doen en hoe mijn eigen kanaal loopt. Maar bovenal wil ik nooit vast komen te roesten in een zelfde ritme met dezelfde bezigheden. Ik wil vooral blijven maken, dat zie ik als rode draad. En misschien ergens aan de horizon een reünieliedje met Ponkers. Dat moet toch een keertje gebeuren.”
Bron: BM
Foto’s: Emiel Hornman
