Bas Beweert: Roads? Where we’re going, we don’t need roads
Een slordige vijftien jaar geleden was ik voor werk in New York. Toen ik na een week in de taxi 45 minuten vanuit Manhattan terug naar JFK Airport zat, ging ik in gesprek met de taxichauffeur (35). Hij was als jongetje van twaalf (monnik in opleiding) gevlucht vanuit Tibet. Zijn hele familie was daar vermoord en in Amerika, Queens, New York had hij binnen een Tibetaanse community een nieuw leven opgebouwd.
Ik was geïntrigeerd. Dat was nogal een verschil. Ik vroeg hem wat de grootste verschillen waren tussen Tibetanen en Amerikanen. Hij vertelde: als je in Amerika iemand een vraag stelt, hebben mensen altijd een antwoord klaar. In Tibet leren we van jongs af aan dat als iemand jou een vraag stelt, je eigenlijk altijd zegt dat je geen idee hebt, ook al denk je van wel. Want op die manier leer je altijd iets nieuws van de ander en blijf je je hele leven leren.
Dit was een enorme eyeopener voor mij. Stel meer vragen, durf dingen ook simpelweg niet te weten, sta open voor ideeën, gedachtes en dromen van anderen. Dit ben ik steeds meer gaan toepassen in zowel mijn persoonlijke als zakelijke leven. Een verrijking.
Je kunt ‘het’
niet weten
Het gevaar is namelijk dat je ‘het’ op een bepaald moment in je carrière denkt te weten. En dan ben je eigenlijk al verloren. Het is 2023, we gaan bijna naar 2024. De (technische) ontwikkelingen gaan harder dan ooit. Zeker als je kijkt naar het mediagebruik en consumptie van (jonge) mensen of bijvoorbeeld de wervelstorm aan meer dan geweldige AI tools die er dagelijks bij komen.
Je kunt ‘het’ niet weten. Ja, je hebt bepaalde kennis en ervaring, maar als je niet meer openstaat voor nieuwe ontwikkelingen, nieuwe geluiden, nieuwe stromingen, dan ben je een museumstuk aan het worden. Iemand van ‘vroeger’. Of zoals veel jonge mensen tegenwoordig liefkozend zeggen: een boomer.
Veel van ons hebben bepaalde nostalgische gevoelens bij radio en tv van vroeger. Ik ben de laatste die dat zal ontkennen. Mijn werkkamer staat vol met herinneringen aan films (Back To The Future) en series (Knight Rider, Transformers G1) uit mijn jeugd. En dat mag ook. Voor mij is dat reizen in de tijd, terug naar een onbezorgd gevoel en een onuitputtelijke bron van inspiratie.
Maar leef in het nu en ontken de nieuwe ontwikkelingen binnen de media niet, maar omarm ze zonder zuur te worden. Duik samen de diepte in. Leer van je (klein) kinderen. Verwonder jezelf.
Laatst sprak ik NPO Radio 5-dj Bert Kranenbarg in mijn podcast In Vorm, onder andere over radiolegende Frits Spits waar hij een special over had gemaakt omdat Frits dit jaar zijn vijftigjarig radiojubileum vierde. Bert vertelde dat Frits (75) eigenlijk helemaal niet terug wil kijken, hij kijkt naar de toekomst. Zo zei hij ook in een interview met de Volkskrant: “Ik hou van nieuwe wegen. De wegen die achter me liggen, waren prachtig, maar ik ken ze al.”
Bas van Teylingen
Senior Creative, regisseur, radiomaker en schrijver
