Cornélie Constateert: Live, dus lineair, toch?
Sport op tv, als kind ben ik ermee opgegroeid. Elke zondagavond Studio Sport, of zoals mijn vader het nog steevast noemt: Sport in Beeld. We keken voor mijn gevoel alles en ik wist van een heleboel sporten ook de spelregels. Alleen cricket heb ik aan mij voorbij laten gaan. Ik vond die regels gek en het duurde mij veel te lang. En wielrennen heeft mij nooit kunnen boeien, tot groot onbegrip van mijn vader.
Bij voetbal val ik in de groep opportunistische supporters: als we een WK of EK spelen dan juich ik net zo hard mee als de trouwste fan, maar als ze verliezen ga ik vrij snel over tot de orde van de dag. Maar de Olympische Spelen: dat is wel het summum. Als een ‘kid in a candy store’ wil ik alles zien en ik heb er ook altijd moeite mee gehad dat tijdens die paar weken het (werkende) leven gewoon doorgaat.
En dan heb ik nog het geluk dat ik in de media werk en het niet gek is als de tv tijdens het werk de hele dag aan staat. Overigens ontstond er, vanaf het moment dat ik bij tv kwam te werken, een haat-liefde verhouding met sport op tv. Je kunt hiervan in je vrije tijd toch minder genieten als het bij de concurrent wordt uitgezonden en je de volgende dag de afstraffing krijgt van de kijkcijfers, zo is mijn ervaring.
Ondanks de opkomst van de streamers in de afgelopen jaren leek de focus voor sport logischerwijs nog op lineair te liggen – want live, dus lineair, net als bij actualiteiten. Dat die theorie niet heel robuust was bleek al een paar jaar geleden, toen Viaplay de rechten van de Formule 1 wist te bemachtigen en de sport alleen via het streaming platform te zien was. Best gek, vonden we dat allemaal. Maar de kijker paste zich moeiteloos aan.
De kijker paste
zich moeiteloos aan
Toch is het vooralsnog betrekkelijk overzichtelijk: de meeste sport wordt (nog) lineair uitgezonden en je weet waar je wat kan vinden. Al lees je steeds vaker, met name in de VS, over de versnippering van sporten, competities binnen sporten en zelfs wedstrijden binnen competities over verschillende platformen en zenders. Er zijn steeds minder partijen die een hele competitie of een heel event licenseren.
Voor de kijker wordt het er daarmee niet overzichtelijker op. Maar waar een probleem opdoemt, is al snel een oplossing. Slim zijn de partijen die kijken naar het platform-overschrijdende inzicht in aanbod of in het aggregeren van het aanbod. Zo zijn er al apps die je vertellen waar jij je favoriete content kunt vinden. En ook partijen die content en platforms weer bundelen. Een beetje als een soort meubelboulevard: alles lekker bij elkaar. En voor de kijker maakt het dan allemaal niet uit waar het te zien is: die krijgt het op die manier allemaal weer op een presenteerblaadje aangeboden.
Voor nu: geniet nog van deze overzichtelijke sportzomer!
Cornélie Klercq
Cornélie Klercq is mediastrateeg en werkzaam voor onder andere Banijay Benelux en Screenforce
