HARM TV: Eerbetoon
In de afgelopen veertig jaar heb ik met geweldige mensen samengewerkt. Acteurs, regisseurs, cameramensen, scenarioschrijvers, decorontwerpers en ga maar door. Sommige van al die talenten waren van zichzelf geweldig, anderen doordat ze iets heel goed konden vertolken of het beste in mij omhooghaalden.
En vaak bekroop mij de gedachte als het collega’s op leeftijd betrof: heeft iedereen in Nederland eigenlijk wel door waarom ze zo geweldig zijn? Moeten we niet, nu ze zich nog onder de levenden bevinden, iets extra’s met ze doen? Als eerbetoon, als bewaardocument, als mooie kans voor de hoofdpersoon om nog wat uit te leggen, terug te nemen of extra te onderstrepen.
Bij Piet Bambergen dacht ik dit voor het eerst. Die had ik nog wel een hele serieuze rol willen zien spelen. Toen kwam Joop Doderer meedoen in De Sylvia Millecam Show in 1994. Hij was toen 73, maar al erg broos. Had ik wel een lange wandeling mee willen maken met af en toe een vraag. Rudi Falkenhagen, John Kraaykamp en Rijk de Gooyer, Pieter Lutz en Sacco van der Made, ik heb ze allemaal van dichtbij oud zien worden. En zien vertrekken.
Wil ik Patty graag
nog andere
dingen zien doen?
Van al mijn plannen kwam weinig terecht. Gelukkig richtte Han Peekel hier en daar een TV Monument op, maar om nou te zeggen dat we in Nederland onze tv-helden waardig eren? Neuh. Maar nu is er Patty, een vijfdelig docudrama over het leven van Patty Brard en om misverstanden te voorkomen, heet aflevering 1 Ik ben Patty Brard.
Als ik voordat ik ga kijken even nadenk over het leven van Patty Brard (doe ik niet vaak, maak je geen zorgen), dan kom ik op: meidengroep, Italiaanse zakenman en faillissement, slang in de reet, doodsmak van een duikplank, enorm afgevallen en comeback als showbizz-deskundige (wat na al die jaren lijden en afzien volkomen terecht is).
Vergeet ik nog iets? Ik denk het niet. Wil ik Patty graag nog andere dingen zien doen? Niet echt. Is deze serie een eerbetoon zoals ik dat graag zou zien? Ik twijfel. Want de echte Patty doet niet mee, dus als we niet uitkijken, herinneren we ons later alleen nog Docupatty.
En toch zou dit wel eens de deur open kunnen zetten voor tien delen Viola Holt. Wat is er in dat buitenland allemaal gebeurd en kan ze echt mensen en dieren op afstand genezen? Voor twintig delen Arnie Oerlemans en hoeveel kostte zijn choquerende wansmaak in Hollywood? En voor vijftig delen Peter Jan Rens, want voor ze in die eindeloze waanzinbrei wat lijn weten te brengen, zijn we wel een paar afleveringen onderweg.
Patty is te zien bij Videoland. Geld verdienen lijkt voor alle betrokkenen het belangrijkste. Voor de mindere goden is dat misschien ook niet erg, daar ging hun leven ook over. Maar de echte groten, dat moet toch beter kunnen. Ik ga snel weer eens nadenken.
Nou, dit stukje is af. Langer rekken lukt niet. Ik ga Patty kijken, ook al durf ik eigenlijk niet zo goed.
Harm Edens
