HARM.TV: “Mag ik dat impactbelevingspanel?”
Terwijl Omicron – de vijftiende letter uit het Griekse alfabet, maar voor de meeste mensen een kruising tussen angst en binnen zitten – oprukt in de wereld, zoeken we met z’n allen naar manieren om het te stoppen en weer terug te dringen.
Boosterprikken, anti-virus-pillen, rare lockdowns, diepe ontkenning en een geheel nieuwe filosofie bij de NPO: we gaan van netmanagement naar integraal programmeren ondersteund door de impactbelevingsmeter. Ik denk dat we in de loop van februari de resultaten zien in de besmettingcijfers en de ziekenhuisbezetting. Hoe passender en verleidender het tv-aanbod, hoe meer mensen op de bank blijven zitten en geen risicovolle contacten in theaters, horeca, sportstadions en parenclubs gaan opzoeken.
Genres staan centraal. Tien of twaalf, dat is nog niet helemaal duidelijk, maar nieuws en actualiteiten, opinie, levensbeschouwing, kunst en expressie, muziek, drama, kennis, educatie en sport en amusement zitten er in elk geval bij… zo’n beetje de thema’s waarop programma’s sinds het begin van de televisie in Nederland 70 jaar geleden werden beoordeeld. Als het handig uitkwam om het bestel te verdedigen tegen politieke aanvallen – of afkeurend gemor van belangenverenigingen – kon hiermee worden aangetoond hoe relevant het allemaal wel niet was. En wanneer de omroepbazen ergens geen zin in hadden, was het precies andersom.
Een heerlijk kloppend systeem dat nu in een nieuw jasje weer jaren meekan. Kijkcijferamusement vormde altijd een buitencategorie… want welke thema’s er in Eén van de Acht, Medisch Centrum West en Heel Holland Bakt zitten verstopt weet niemand, maar dat doet er soms even niet toe. Ik heb me laten vertellen dat de operaties in het AMC indertijd werden onderbroken omdat het complete chirurgische team even keihard wilde lachen om de onrealistische apekool in MCW om daarna opgefleurd verder te werken. Ook nuttig.
Via de impactbelevingsmeter gaan kijkers dagelijks via een representatief panelonderzoek vertellen wat de persoonlijke en maatschappelijke impact van een programma is. Ik hou m’n hart vast. Twee gefrustreerde kappers en één boze kinderarts en Nieuwsuur moet op de schop. Eén woke bijstandsmoeder, die ooit is weggestuurd bij de muziekschool in Mijdrecht en Paul Witteman kan met pensioen.
“Wie het langst
zeurt moet
het oplossen”
Misschien hebben we nieuwe genres nodig, waarin thema’s zitten verstopt die onze kapot geïndividualiseerde samenleving ontwrichten zoals Hoogmoed, Domheid, Hebzucht en Macht. Ik krijg er meteen ideeën bij. Bouw een Tiny House voor een Vluchteling, Wie het langst zeurt moet het oplossen, NPO-3D op Reis vanaf je bank, Eén van de Multiculti Acht (met de special Eén van de LHBTIQ+ Acht), Boer Zoekt Toekomst en Dreamschool voor Graaiende CEO’s en Slecht Functionerende Politici.
Om daarna keihard te gaan werken aan Help Mijn Man is een Onbenul, Emigreren Zonder Kijken en 100 Dagen in het Hoofd van Matthijs van Nieuwkerk om erachter te komen hoe we Waardig Oud Kunnen Worden. Mag ik dat impactbelevingspanel? Dan ga ik alles heel mild en liefdevol beoordelen. Op naar een betere wereld.
Harm Edens
