HARM.TV: Onze tijd is nu
De laatste weken hoor ik steeds meer mensen pleiten voor een dramatische samenwerking tussen de NPO en de commerciële zenders. We moeten Netflix en de andere buitenlandse streaming mastodonten trakteren op oer-Hollandse series met internationale allure en dat kan alleen als de creatieve en financiële krachten worden gebundeld.
Even geen hippe gezinnen en hun alledaagse probleempjes. Verzuurde moeder drinkt wat veel en wordt nog zuurder, verwend kind zakt voor eindexamen, vader in crisis wil een Franse camping kopen; gedoe, onbegrip en miscommunicatie. Klein leed dat heel leuk kan zijn voor Alkmaar, Terneuzen en Kudelstaart, maar we gaan Alabama, Taiwan en Koeweit er niet mee veroveren.
Al het geld op een hoop gooien lijkt me een goed begin. Toen ik in de jaren negentig Het Zonnetje in Huis maakte, was ons budget eindeloos veel kleiner dan de Amerikaanse concurrentie. Ik heb me laten vertellen dat het laatste seizoen Cheers 121 miljoen dollar kostte (en dik 140 miljoen opbracht) en het laatste seizoen Zonnetje bijna niks en het leverde ook niet veel op. Behalve heel veel kijkplezier, nog steeds het allerbelangrijkste natuurlijk.
Maar we hebben talent op alle vlakken, dus wat zou het mooi zijn om in navolging van de Zweden (The Restaurant), de Denen (The Bridge) en de Fransen (Dix pour cent en Lupin) te laten zien wat we kunnen. Waar zou het over moeten gaan? Keus genoeg zou ik denken. Laten we met Helène Kröller Müller naar het Parijs van begin 20e eeuw gaan en samen met haar stapels Van Goghs onder de arm slaan.
We hebben vijftien jaar
geoefend met Ik Vertrek,
dus als iemand zoiets kan
maken, dan zijn wij het
En eenmaal terug op de Veluwe gaan we het hele nieuwe museumontwerp op ware grootte bouwen met tentdoek en stokken om te kijken hoe het eruit gaat zien. Met kunstcriticus H.P. Brenner als Raspoetin en Sam van Deventer als jonge verleider. Hele continenten vallen voor zoveel dramatische schoonheid.
En anders beginnen we in 1953 met de Watersnoodramp en volgen we de Zeeuwen die daarna vertrokken naar Canada, de VS en Australië. Ik kan niet wachten om een Zeeuws meisje in de outback na een lange droogte en een verwoestende bosbrand de laatste druppels regenwater te zien opvangen, terwijl ze verzucht: “Ons Zeeuwn bint zuunig.”
Dat willen ze zien in Brazilië, IJsland en Japan. En we hebben vijftien jaar geoefend met Ik Vertrek, dus als iemand zoiets kan maken, dan zijn wij het. Online te bingen op de commerciëlen en daarna keurig voor niks op de NPO. En al het geld dat we ermee verdienen, stoppen we in nieuwe producties met nieuw talent.
Een comedy over de Gouden Eeuw met de jonge gebroeders De Witt (de kleine Johan, de slimste man van de eeuw en z’n grote broer Cornelis, dom als brood) en Paulus Potter, die huis aan huis schilderijen verkoopt. Internationally funny! Ik heb nog een plan liggen. The Restaurant heet in het Zweeds Vor tid är nu (met een klein bolletje boven de o in Vor maar dat kan ik nergens vinden op m’n toetsenbord) en dat betekent Onze tijd is nu. Precies. Onze tijd is nu!
Harm Edens
