HARM.TV: Oorlog
Tv-kijken in tijden van oorlog, het valt niet mee. De ellende in Oekraïne is nu bijna twee weken gaande en als ik niet oppas, kijk in de hele dag tussen de bedrijven door naar steeds dezelfde beelden van verwoesting en wanhoop.
En als ik ’s middags in de auto naar Lara Billy luister, kan ik alle instarts in het Acht Uur Journaal woordelijk meespreken. Giro 555 Samen in actie voor Oekraïne maakt het allemaal nog erger. Iedereen doet z’n best om diep mee te voelen en we halen met z’n allen 106 miljoen op.
Dat is mooi, dat is heel nodig, maar ik voel me steeds ellendiger. Het is twee en een halve liter benzine per persoon of één Big Mac en een halve McFlurry en dan kunnen we weer voldaan gaan nadenken over de voorjaarsvakantie. Discovery your smile. Wat moeten we anders? Allemaal naar de Poolse grens rijden om willekeurige vluchtelingen mee naar huis te nemen? In een lange mars met miljoenen Europeanen via een zelfuitgeroepen no-flyzone naar het Rode Plein lopen en net zo lang blijven staan tot Poetin oprot?
Ik wacht nog even
of ze misschien door
een onverwachte
tsunami worden
meegesleurd
Ik zap machteloos verder. Op NPO 3 is het ook oorlog. Hunted into the Wild vol opgejaagde mensen. Bij Gordon Ramsey oorlog in de keuken. Zo gaat het de hele week al. In Million Dollar Island staan de honderd deelnemers elkaar vanaf minuut één elkaar naar het leven om een handje rijst. Ik wacht nog even of ze misschien door een onverwachte tsunami worden meegesleurd zodat we een nieuwe 555-actie kunnen beginnen. Maar helaas.
Afzien en lijden in Kamp van Koningsbrugge, dood en verderf in The Walking Dead, bijtende eenzaamheid in Boer zoekt Vrouw, het houdt niet op. Ergens rond kanaal 20 staat een niet al te slanke vrouw zich in een spierwitte trouwjurk te hijsen met Fred van Leer er klappend naast. Dat gaat lukken hoor, je bent slanker dan je denkt. Even ontspannen m’n ogen zich door het gebrek aan prikkels, maar dan slaat de moeder van de bruid de rust kapot: “Nee hoor, dit is ‘m niet. Ik heb iets heel anders in m’n hoofd. En hij maakt je dik.” Een klein precisiebombardement was welkom geweest. Fred trekt onvermoeibaar een volgende lijkwade uit het rek.
Weg hier. Ik stop bij een ceder, m’n lievelingsboom. Majestueus en eeuwig groen. Rechts staat er nog één en het perfecte grasveld ertussen loopt door tot aan het huis. Downton Abbey staat goudgeel te stralen in de zon. Een prachtige oldtimer rijdt voor en Carson de butler open het portier voor de Dowager Countess of Grantham. Ze komt voor het tuinfeest.
Ik krijg weer lucht. Ik ontspan. Pffff. Dan krijgt lord Grantham een bericht. Hij rent naar het midden van het gazon en vraagt de aandacht. Met een zo krachtig mogelijke stem zegt hij: I very much regret to announce that we are at war with Germany. Ik zet de tv uit en ga in de kelder zitten met een vergiet op m’n hoofd.
Harm Edens
