HARM TV: Platte buiken en beffende eekhoorns
Het was niet gezellig bij The Voice, het was niet gezellig bij De Wereld Draait Door en bij Studio Sport was het ook niet leuk. Tenminste niet voor iedereen. En daardoor hadden anderen het extra naar hun zin.
Het is oneerlijk verdeeld in de mediawereld. En niet alleen wat betreft veiligheid en respect. Ik loop er al een tijdje rond, over een maand of tien tik ik de veertig jaar aan. En met enige regelmaat was het inderdaad niet leuk en niet gezellig, soms vreemd en af en toe verdrietig.
Meestal ging het over macht. M’n eerste comedyserie die ik al had verkocht, ging niet door omdat een andere serie duurder uitviel. Weg opdracht zonder excuses en zonder schadeloosstelling. Een advocaat nemen had niet zoveel zin, want dan werd ik die lastpak waar nog nooit iemand van gehoord had en ook nooit meer van zou horen.
Een paar jaar later werd ik als freelancer ontslagen door een producent die iets niet helemaal goed had begrepen (gebeurt wel vaker bij producenten) en die mij briesend de deur wees via m’n antwoordapparaat. Ik schrok even en schoot daarna in de lach. Ik heb hem keurig teruggebeld: “Ik hoor dat je boos bent, dat kan natuurlijk. We hebben alleen één probleem. Ik ben niet bij je in dienst dus ontslaan is er niet bij. Daaag.”
Een beroemde presentator
gooide tijdens een pilot
stoelen door de kamer
en een palm door de muur
Toen ik de maandag erop m’n spullen kwam ophalen, stond hij met een grote bos bloemen en nog grotere excuses bij de ingang te wachten. Sorry, sorry, sorry. Ik vond het steeds leuker worden. “Geeft helemaal niks, we maken allemaal fouten. Maar alsjeblieft niet nog een keer doen, want dan kom ik niet meer terug.”
Mijn ingebouwde afkeer tegen onrecht en raar gedrag heeft me er altijd vrij makkelijk doorheen geholpen. Een beroemde presentator gooide tijdens een pilot stoelen door de kamer en een palm door de muur. Een beroemde zanger wilde meteen z’n nieuwe platte buik laten zien toen we samen in één kleedkamer bleken te zitten. Een minstens net zo beroemde zanger riep tijdens de repetitie voor een live show om de vijf minuten dat het naar beffende eekhoorns rook (hoe wist hij dat?).
Een populaire presentator greep me in m’n kruis en toen ik hem een klap voor z’n smoel wilde geven, stond de opnameleider er net toevallig tussen. Perfecte timing, had ie op geoefend. Beloftes niet nakomen, ideeën jatten en acteurs die zich tijdens een castingscène van een comedyserie begonnen uit te kleden om te laten zien hoe welgevormd ze waren. Fascinerend, maar niet erg lach-bevorderend.
Het hoorde er blijkbaar bij en ik heb er gelukkig niet al te veel last van gehad. Een gestolen dramaserie die voor m’n ogen aan een omroep werd verkocht, vond ik het ergste. Ik heb snel een nieuwe serie bedacht. Toen ging het wel weer. Voor veel collega’s moet het zwaar en beschadigend zijn. Door vertrouwenspersonen en nieuwe regels wordt het misschien wat beter. Maar het lijkt me vooral goed als we elkaar een beetje in de gaten houden en helpen. En dan geven we die beffende eekhoorns hun privacy terug.
Harm Edens
