HARM TV: We zitten er toch

Omdat we buiten anderhalve meter afstand moesten houden en niemand meer konden knuffelen of aflebberen, zijn we thuis weer dicht tegen elkaar op de bank gekropen om met vette haartjes in een uitgelubberd joggingpak te genieten van Kim Feenstra als skelet. Wie had een jaar geleden kunnen bevroeden dat de kijkcijfers van een show, waarin we moeten raden welke BN’er in welk pluchen beest zit gepropt, zouden verdubbelen?

Ik heb mezelf er ook op betrapt dat ik bleef hangen, al was het alleen maar om de thematische link tussen BN’er en beest te ontcijferen voor de maskers afgingen. In het eerste seizoen hadden we gezien dat Tim Douwsma in de neushoorn zat, een beest dat heel erg van duwen houdt en Rick Brandsteder was het monster. Nu hobbelde Joris Linssen rondt als lama (Caramba, wat een verrassing!) en in de dinosaurus kon niks anders zitten dan een overjarige atleet van 36. Of Catherine Keyl natuurlijk, maar die was in het eerste seizoen al aartsengel geweest.

We zijn weer gaan genieten
met het hele gezin

Waar het om gaat: omdat we niet konden doorgaan met het schaamteloos doorindividualiseren van ons eigen leven om daar het maximale uit te halen, zijn we weer gaan genieten met het hele gezin. Warm en gezellig. We hebben genoten van irritante besluiteloze millennials, die geen huis kunnen vinden en dus maar blind een handtekening zetten onder de koopakte van een bouwval, die daarna wordt omgetoverd tot een Trendhopper-paleis.

Elke week weer, geen probleem, kom maar door, wij kijken wel. We hebben ons vermaakt met het gekrijs en gegil van Martien, die van de Achterhoek nog opgewondener lijkt te worden dan van midden-Frankrijk (hoewel de max geloof ik wel een beetje bereikt is, dus ik zou zeggen: doe er de komende maanden even vijf extra mondkapjes op of in), we hebben een hele carrousel aan late night-presentatoren getolereerd en we vonden zelfs Astrid en Paul op vrijdag wel te doen, ook al wisten we niet zo goed meer waar we naar zaten te kijken. Maakt niet uit, we zitten er toch.

Binnenkort hebben we meerdere vaccins en verdwijnen er naalden in miljoenen bovenarmen. De wereld gaat weer open, de verwachting is dat we nog frequenter en verder in het wilde weg gaan rondvliegen dan we voor de lockdowns al deden, dat we ons op festivals nog voller met pillen gaan proppen, dat we losser gaan dan ooit.

Ik hoop dat er een klein beetje overblijft van waar we ons nu goed bij voelen; van dingen delen, van samen ergens van genieten, van fanatieke discussies is de huiskamer over de Rijdende Rechter – heeft hij gelijk of zaten z’n koddige hoedje en z’n grote ego een objectieve waarneming in de weg?

Ik wens iedereen een mooi uiteinde in intieme kring met de Champagnefles, de Oliebol, de Klok, de Sneeuwpop en het Vuurwerk. Jammer dat er geen Antidepressie Pil tussen zit.

Harm Edens