HOOR HEM: Verloren jaren?
Een radiovriend wees mij op een ontwikkeling: in internationaal radioland is iets interessants aan de gang. Verschillende Amerikaanse (KROQ) en Australische zenders hebben de muziekjaren 2015-2019 vaarwel gezegd.
Heel sexy waren die jaren muzikaal inderdaad niet. In die jaren is de manier hoe wij muziek consumeren en ontdekken definitief veranderd: streamplatforms waren op hun peak, de invloed van TikTok werd gigantisch. En juist die platforms hebben songwriters enorm gestuurd op hoe ze nummers ‘schrijven’.
Snel naar het refrein, kort intro, een zeker niet te lange lengte en vooral iets ‘oorwurmerigs’ in het nummer stoppen. Als je terugkijkt op die muziekjaren heeft het behoorlijk veel ‘vlakke’ productiehits opgeleverd. Allemaal productionele huzarenstukjes, maar: kun jij alle vijf de hits van Jonas Blue opnoemen? Natuurlijk is er in de randen genoeg gebeurd. De opkomst van Billie Eilish, Twenty One Pilots hadden behoorlijk wat invloed, Drake z’n hotline bleef maar blingen, maar het aantal memorabele hits is op weinig handen te tellen.
Het aantal memorabele hits
is op weinig handen te tellen
Daardoor is ook een trend in Nederland zichtbaar: de (AC) hitradiozenders graven diep in hun classics. In de eerste plaats om een breed bereik te scoren, maar zou het ook kunnen zijn om de kwaliteit en diversiteit van classics hoog te houden?
De jaren ’90 werden ooit verguisd door samenstellers en keren nu steeds meer terug in formats, lijsten en programma’s. In de ’00’s was Nickelback (ja, die!) zonder twijfel een band die de muziektests aanvoerde. Toen vervolgens het nieuwe decennium aanbrak, met veel uptempo dance/pop als aanvoerder, verdwenen die nummers als sneeuw voor de zon uit de rotatie. Weg met de chagrijnige rockers, welkom blijheid. Ooit waren op radiozenders snoeiharde EDM-pop hits te horen van bijvoorbeeld David Guetta of Showtek.
Op dit moment leunen in Nederland bijna alle mainstream radiozenders in dit eind 2010-tijdperk op hetzelfde groepje artiesten. Wat voorbeelden: Post Malone’s ‘Circles’, Harry Styles’ ‘Watermelon Sugar’, The Weekend’s ‘Blinding Lights’, alles van Ed Sheeran en Dua Lipa. Streaming zorgde voor een non-stop release-strategie en de snelheid die daarbij hoort en het eerdergenoemde hitrecept zorgt ervoor dat het qua structuur, sound en creatief gezien gewoon geen boeiende jaren waren. Ik ben heel benieuwd hoe lang die enorme sloot aan reggaeton-hits van Luis Fonzi (‘Despacito’, kent u ‘m nog?) overeind blijven of eindigen in een zomerrotatie.
Zullen we deze internationale move om die jaren te mijden ook in Nederland gaan zien? Niet in die extremen, het zwaartepunt van classics zal voor de meeste radiozenders in de jaren ervoor zitten. Gelukkig is er hoop aan de horizon: de Nederlandse muziekindustrie heeft zelden zo goed gedraaid (welkom Antoon, Flemming, Meau, Maxine, Blanks), eigenzinnige artiesten als Lizzo varen hun eigen koers en bands als The War On Drugs hebben echt weer unieke alt-hits die zich niets aantrekken van de eerdergenoemde streamingwetten. Ook de lockdowns hebben ons creativiteit gebracht in de vorm van nieuwe bands als Elephant (tip!).
Gelukkig is de variatie en verrassing in muziek weer springlevend en gaan de huidige jaren het verschil maken.
Menno de Boer
Zendermanager NPO 3FM
