RUIS: Buurman en TV Monument
Anderhalf jaar geleden belde ik Han Peekel voor een paar quotes voor een artikel in Veronica Magazine. Het ging over zeventig jaar televisie en de sterren van toen. Han stond me geduldig en vriendelijk te woord.
Zo was Han: beminnelijk. Hij was de eerste aan wie ik dacht toen ik de opdracht kreeg. Als iemand een instituut was op het gebied van televisie maken en kennis had over de echt grote tv-persoonlijkheden van de laatste zeventig jaar, dan was het Han wel. Een wandelende media-encyclopedie.
Hij maakte 95 portretten voor zijn programma TV Monument, waarvan nog niet eens alle afleveringen zijn uitgezonden. Het echte TV Monument was Han echter zelf. Zijn Wordt Vervolgd is een van die iconische programma’s die tot het televisie-erfgoed van Nederland behoren. In 2011 vertelde Han aan de Volkskrant dat hij nog altijd op het programma werd aangesproken, en dat zal de laatste jaren niet anders zijn geweest.
Han Peekel was van jongs af aan gefascineerd door televisie en theater, las ik ergens. In mijn eigen jeugd was ik al net zo geobsedeerd door de televisie als hij. Hij vertelde ooit dat hij als kind – hij was van de eerste generatie die thuis een tv had staan – drie kwartier lang gebiologeerd kon kijken naar een treintje met het woord ‘pauze’ erop dat door het beeld reed.
Ik vond cartoons
en tekenfilms nog
leuker dan aandelen
Ikzelf lag als tienjarige op mijn buik op de grond te kijken naar de aandelenkoers op Teletekst als er niets anders op tv was – ik wist welke aandelen mijn vader had en hield de beurs graag een beetje voor hem in de gaten voordat de woensdagmiddagprogrammering begon.
Ik keek op die leeftijd natuurlijk ook naar Wordt Vervolgd. Ik vond cartoons en tekenfilms nog leuker dan aandelen. Toch denk ik niet aan Wordt Vervolgd of zelfs aan TV Monument als ik aan Han denk. Ik denk aan mijn oude buurman. Toen mijn vader Willem het een beetje leuk begon te doen in tv-land, kocht hij een bungalow in een doodlopende straat in Hilversum, nabij het Media Park, wat toen nog gewoon het NOS-terrein was.
De straat was een dorp in een dorp: kinderen speelden samen, vrouwen roddelden over elkaar, mijn vader liep te pas en te onpas binnen bij Han Peekel om te brainstormen en advies te vragen over zijn carrière en het vak. Wij als kinderen hadden dezelfde leeftijd als de dochters Peekel, en groeiden de eerste vier jaar van mijn leven – toen verhuisden we naar een grotere villa, ik denk dat Han mijn vader goed advies had gegeven – met hen op.
Ik had geen idee wie Han was, afgezien van de vader van mijn vriendinnetjes, die aan de overkant van de straat woonde. Hij was er gewoon altijd. Tientallen jaren later was hij er ook als je een paar quotes nodig had over het vak. Maar nu is Han er niet meer. Wat een verlies. Hij zal ontzettend gemist worden.
Suus Ruis
Suus Ruis is journalist, auteur, scenarioschrijver en RTV-kenner
Foto: Mark Uyl
