RUIS: Clown
Een van de eerste herinneringen die ik heb, is een wandeling die ik aan de hand van mijn vader Willem maakte door de Hilversumse straat waar we woonden. Mijn vader had een grijze plaksnor en volgens mij een brilletje en een hoed op. Ik zal een jaar of drie geweest zijn, en weet nog dat ik die snor en de rest niet heel raar vond; ik had nu eenmaal een vader die zich voor zijn werk soms raar uitdoste. Misschien was hij clown of zo.
In mijn kindertijd was ik niet anders gewend. Dan weer stond hij in zijn werkkamer in een discopak met honderden spiegeltjes erop genaaid, de keer erop in een Romeins gewaad en de maand erna in een clownspak (zie je wel, toch clown). Grappig genoeg was ik goed bevriend met Kim van Kooten en zag ik bij haar thuis precies hetzelfde. Minstens de helft van alle keren dat ik na school bij Kim thuis ging spelen, stonden haar vader Kees en zijn partner Wim de Bie in de keuken in jurken en/of met pruiken en make-up op. Ik vond het doodgewoon, dit deden vaders nu eenmaal.
Mijn vaders werk
had voor mij als
kind natuurlijk
veel bonussen
Het werk van mijn vader heeft mijn kindertijd gekleurd, op een geweldige manier. De magie van de bühne, de opgewonden stress die heerste in een studio of circustent en die steeds groter en voelbaarder werd naarmate een opname of live show dichterbij kwam, de intimiderend mooie meisjes van het ballet… Je wist gewoon dat hier iets bijzonders aan de hand was. En al die verkleedpartijtjes overtuigden mij als kind van het idee dat je blijkbaar alles kon worden wat je wilde, ook als dat de ene dag clown was en de volgende dag brandweerman.
Daarnaast had mijn vaders werk natuurlijk veel bonussen voor mij als kind. Hij kreeg het voor elkaar dat een feest dat gegeven werd ter ere van de Dolly Dots uren werd vervroegd zodat mijn zus en ik – hardcore Dots-fans – erbij konden zijn. En er zijn weinig mensen die kunnen zeggen dat ze op het verjaardagsfeest van hun vader limonade hebben geproost met Rita Moreno uit West Side Story of een bedankbriefje van Tina Turner hebben kregen voor de mooie tekening die ze hadden gemaakt.
Toen ik als volwassene achter de schermen van televisie ging werken, verdween de magie een klein beetje, vooral omdat ik erachter kwam dat het keihard en gefocust werken is. De rush van een opname of live uitzending bleef echter onverminderd groot.
Het is al bijna vijftien jaar geleden dat ik de tv-wereld vaarwel heb gezegd voor de journalistiek, maar het verlangen om bewegende dingen te creëren voor op een scherm, verdween nooit. Daarom ben ik mijn focus een beetje gaan verleggen naar scenario’s. Er was al een korte Net5/Videoland-serie, maar er komt snel meer. Terug naar tv. Naast het schrijven voor tijdschriften natuurlijk, ik ga niet kiezen. Ik kan namelijk clown zijn én brandweerman.
Suus Ruis
Suus Ruis is journalist, auteur, scenarioschrijver en RTV-kenner
Foto: Mark Uyl
