Taco Tackelt: Van Slagter naar slimmer
Voor televisiezenders is draagvlak van levensbelang. Het draagvlak van de commerciëlen is gebaseerd op kijkcijfers én de gunst van de adverteerder. Beide zijn nodig en niet onlosmakelijk met elkaar verbonden. Uit ‘dossier Unilever-Pornhub’ leren we dat er content is waarmee adverteerders zich niet willen associëren, zelfs als de kijkcijfers uitmuntend zijn.
Het draagvlak van de publieke omroep werd ooit geschraagd door enorme ledenaantallen en gebrek aan ander aanbod. De ledenaantallen dalen en het aanbod blijft groeien. De NPO heeft structureel verzuimd haar draagvlak slim aan de tijd en omstandigheden aan te passen. Alleen kijkcijfers scoren is niet genoeg.
Het is daarom dat de NPO regelmatig geconfronteerd wordt met een of andere nieuwe of bestaande Jan Klaassen met Haagse aspiraties die denkt electoraal gewin te kunnen halen door het maatschappelijke nut van de publieke omroep ter discussie te stellen. Als zo’n Jan Klaassen dat doet, reageert NPO veelal bij monde van zijn eigen Jan.
In eigen zendtijd oreert hij “het is al de goedkoopste publieke omroep van de wereld” en “dan moet u straks die mooie programma’s missen” en meer van dat soort dunne retoriek. Onze gezondheidszorg, pensioenstelsel en onderwijs behoren tot de beste van de wereld. Daar stoppen we ook niet met optimaliseren onder het motto: het is al zo goed. Uitstekende NPO-programma’s besteden er regelmatig zendtijd aan.
Iedereen in Nederland kent inhoudelijke redenen dat er meer geld moet naar onderwijs en zorg. Die sectoren leggen dat kennelijk goed uit. De publieke voorziening met de beste communicatiemiddelen communiceert het slechtst of in ieder geval het minst inhoudelijk over haar eigen bestaansrecht.
Je kijkers worden
maatschappelijke
ambassadeurs met
inhoudelijke argumenten
De politiek heeft NPO ook niet gedwongen of geholpen. Zij heeft louter gepolderd en aangemodderd. Toen RTL Veronique de markt betrad, had een moedig politicus moeten zeggen: “Vanaf nu ligt het primaat steeds meer bij de markt. De overheid moet de markt niet verstoren, maar reguleren en aanvullen. Zoals we musea en het Nationaal Ballet wel subsidiëren, maar bowlingbanen en de Dolly Dots niet.”
Voor het overgrote deel van de NPO-programmering geldt dat je heel goed kunt uitleggen waarom we het met publiek geld maken. Communiceer daar nou eens wat slimmer over. Helder en eerlijk met argumenten die gaan leven onder de belastingbetalende kijker.
Zet voor elk programma kort in beeld waarom het met publiek geld gemaakt is. Dan worden je kijkers maatschappelijke ambassadeurs met inhoudelijke argumenten. Die zijn veel waardevoller dan mensen die maandag € 7,50 overmaken voor een lidmaatschap en dinsdag op de partij van een Jan Klaassen stemmen. Er zou denk ik snel draagvlak zijn voor meer geld naar de NPO. Voorbeelden?
Zembla: Onderzoeksjournalistiek houdt politiek en maatschappij scherp. In de volgende 25 minuten uitzending zit 6 maanden bureauredactie, 15 draaidagen en 3 buitenlandse reizen.
Het Geheime dagboek van Hendrik Groen: De commerciëlen maken mooi Nederlands drama maar met alleen commercieel drama zou het aanbod kwantitatief en kwalitatief te beperkt zijn.
Spuiten & Slikken: Jongeren objectief in hun eigen taal voorlichten over seks en drugs is belangrijk. Bijvoorbeeld ter voorkoming van verslaving en tienerzwangerschappen. Commerciële omroepen geven daar niet voldoende invulling aan.
Maestro: Een programma waarin aandacht wordt besteed aan klassieke muziek zoals Podium Witteman weet geen breed publiek te bereiken. De kosten van bijvoorbeeld het orkest maken dat commerciële partijen dit programma niet kunnen maken.
Heel Holland Bakt: Tsja, dat programma was waarschijnlijk wel door RTL aangekocht…
Taco Jelgersma
