2Doc: Jongens zonder thuis bij KRO-NCRV
Achtergelaten worden door je ouders of weggehaald uit je gezin om vervolgens terecht te komen in instellingen waar afstraffingen en opsluiting geen uitzondering zijn. De acht jongens die in de kleinschalige instelling Wonen Met Kansen (WMK) wonen hebben het allemaal meegemaakt.
Dat is te zien in 2Doc: Jongens zonder thuis, op donderdag 20 juni om 22.18 uur bij KRO-NCRV op NPO 2. De documentaire is geregisseerd door Maria Mok en Meral Uslu en geproduceerd door Mok & Uslu.
Bij Wonen Met Kansen wonen jongens vanaf hun 14e, waar de reguliere instellingen niets meer mee kunnen omdat ze onhandelbaar of te lastig worden bevonden. Groepsongeschikt worden ze dan genoemd. Moe van alle hulpverlening en de strenge regels, gaan de jongens met de kont tegen de krib. Want als jeugdzorgkind in grote instellingen mag je eigenlijk niets. Je mag niet drinken, niet uitgaan, geen nachtje wegblijven om bij je vriendinnetje te blijven slapen, je moet voor 11 uur ’s avonds terug zijn, ook als je al 18 bent.
Het leven in de gesloten jeugdinstelling staat in schril contrast met de benadering van Wonen Met Kansen. Daar worden de jongens behandeld als mens, niet als probleemgeval. Ze wonen er in kleine leefgroepen en de sfeer is vriendschappelijk en oprecht.
Inzicht in hun gevoelswereld
In de documentaire reageren de jongens op een reeks steekwoorden waar ze vrij op associëren. Simpele woorden zoals ‘Thuis, Moeder, Toekomst en Angst’ maken heftige emoties en herinneringen los. Hierdoor ontstaat een indringend beeld van jongeren die zich zonder thuisbasis staande moeten houden in een vijandige wereld.
De redenen waarom de jongens niet meer thuis wonen lopen uiteen. Sommigen zijn thuis niet meer te hanteren, of hebben foute vrienden. Soms kunnen hun ouders niet voor hen zorgen door ziekte of verslavingsproblemen.
Leren om op eigen benen te staan
Wonen Met Kansen helpt de jongens op weg naar een bestaan op eigen benen. Stukje bij beetje, met vallen en opstaan, maar met het rotsvaste vertrouwen dat de begeleiders in hen stellen. Zo leren ze dat er mensen zijn die om hen geven. Geleidelijk aan stijgt zo hun zelfvertrouwen, en zien sommigen zelfs het licht aan het einde van de tunnel.
Bron: KRO-NCRV/BM
