Vakvrouw: Hansje Bunschoten
Ze zwom records aan flarden en vertrok van het startblok op de Olympische Spelen van 1972 in München. Ook als televisiemaker laat ze zich niet snel uit het veld slaan en is ze gretig op zoek naar levensverhalen. Het gevecht tegen kanker kan ze niet winnen, maar de strijdlust stroomt door haar aderen.
“De dood ligt op de loer, maar gluurt nog niet om de hoek,” constateert Hansje Bunschoten in het oktobernummer van Broadcast Magazine, waarin ze wordt geïnterviewd in de rubriek Vakvrouw. De Rijdende Rechter is in december twintig jaar op televisie en de helft daarvan nam Bunschoten als regisseur en eindredacteur voor haar rekening. In augustus kondigde meester Frank Visser zijn verhuizing naar SBS6 aan. “Het was een donderslag bij heldere hemel. Hij ís de rijdende rechter en een fantastisch vakman, maar ik heb vertrouwen in de toekomst van het programma; het is gebouwd op een dijk van een formule. Een interview, een locatiebezoek, een hoorzitting en een uitspraak. Die elementen staan als een huis.”
Na een vakantie in Tanzania kwam Hansje Bunschoten doodziek thuis. Een virusziekte, veronderstelde ze. Niets bleek minder waar: overal in haar lichaam werden tumoren geconstateerd, uitzaaiingen van de borstkanker die ze tien jaar geleden kreeg. Maar van stoppen met werken wil Bunschoten nog niks weten. “Ik heb supercollega’s en houd veel van mijn werk. Frustrerend is vooral mijn gevecht tussen fysiek en mentaal; dat is een dingetje, hoor. Als ik iets doe, wil ik dat steengoed doen en voor de volle honderd procent, maar die optaters van de medicijnen hebben soms zo de overhand, dat ik de regie over mezelf kwijtraak. Dat is verdomd lastig voor een regisseur. Aan de andere kant moet ik blij zijn dat ik überhaupt nog kan werken; als ik de bijsluiter lees, ben ik al ten dode opgeschreven.”
Het volledige gesprek met Hansje Bunschoten is te lezen in Broadcast Magazine 348. Nog geen abonnee? Schande! Klik hier en maak gebruik van de speciale aanbieding.
Bron: Broadcast Magazine
