Analoog
Drie oude vhs-recorders en een stapel videobanden keurig tentoongesteld in een huiskamer van een appartement te Hilversum. Zijn de beelden nog oké of vergaan? 1988 – Willem’s videoband 1.
Een vernuftig apparaatje vertaalt het analoge signaal van de videorecorder naar een digitaal bestand op de computer. Tijd voor tijd. Dat wil zeggen, een videoband van 180 minuten heeft exact dezelfde tijd nodig om ‘in te laden’. Aan her en der wat vakjargon zal ik deze week niet ontkomen. Ik zal dan ook mijn best doen om het zo begrijpelijk mogelijk te houden. Op de monitor van de computer verschijnt het beeld van een baby zo’n 34 jaar geleden.
Ik kan het niet laten om zo nu en dan mee te kijken tijdens de verwerking van deze beelden uit de vorige eeuw. Willem’s videoband 5. Beelden uit 1998 komen voorbij, dat zie ik aan de timestamp linksonder in beeld dat af en toe wat ruist. De horizon is niet recht, continu in- en uitzoomen en er klinkt een kinderstem. “Hoi Ruud (broertje), ik ben Willem de cameraman en ik doe jou filmen.”
Mijn Brabantse moeke zegt “dat het er al vroeg in zat”. Of het camerawerk er nou al in zat of niet; mijn ouders hebben mij in de opvoeding veelvuldig kennis laten maken met een willekeur aan creatieve uitspattingen. Er werd gedanst op Supertramp of vele andere platen uit de jaren 70/80, driftig getekend, getuinierd, gepuzzeld, gelezen en gespeeld met Lego. Of keek ik als trouwe kijker gebiologeerd naar de televisie door Telekids en Villa Achterwerk.
- Argelès sûr Mèr, Frankrijk. De beelden zijn iets minder schokkerig, de horizon zoeft voorbij en op de autoradio klinken Franse chansons. Beelden vanuit de achterbank van de auto. Achterin links was steevast mijn plek in de Toyota die mijn vader al meer dan 25 jaar rijdt en zelf onderhoudt. Mijn broertje trekt gekke bekken voor de camera, vanaf de bijrijdersstoel draait ma zich om en zegt: nu is het wel genoeg hè, zo meteen is het bandje op.
Het is maandag en nog maar twaalf videobanden te gaan. Ik besluit voor het slapen gaan nog even het programma Binnenstebuiten van de NPO te kijken. Ondanks dat de wekker om 05:15uur zal rinkelen, heb ik er veel zin in. Afgelopen jaar is mijn langgekoesterde wens waarheid geworden; na tien jaar als audiotechnicus mag ik bij The Crew het vak camera operator beoefenen en ondanks mijn vlieguren vind ik het toch spannend. Er is nog zoveel te leren en het kan altijd beter. Die gedachten houden mij en het beeld scherp.
Op zolder nog oude analoge videobeelden? De tand des tijds heeft impact op het materiaal, dus wees op tijd met digitaliseren. Ik heb voorlopig in ieder geval weer wat te monteren (puzzelen).
Willem Spooren
Camera operator The Crew