Bassie en Adriaan

Als je kinderprogramma’s maakt, dan bouw je ook mee aan de herinneringen van kinderen. Vaak maken kinderen op tv iets mee dat ze nog nooit hebben gezien en beleven dat intens. Deze beelden en ervaringen worden vastgelegd op de interne harddisk van kinderen.
Ik vond laatst in een vakantiehuisje in de Ardennen een dvd-box van De Zevensprong, de jeugddramaserie van de NCRV, uitgezonden in 1982. Toen werd iets maar één keer uitgezonden, maar ik wist nu nog hele scènes en verhaallijnen uit mijn hoofd, ook al was het 37 jaar geleden.
Het gaat soms nog verder. Eén van mijn online collega’s is van de Bassie en Adriaan-generatie. Hij verslond vroeger hun de video’s, vooral van hun reizen naar Griekenland en Amerika. Hij neemt nu deze zomer zijn partner mee op sleeptouw voor een trip door de States om daar precies die plekken te bezoeken waar Bassie en Adriaan opnamen hebben gemaakt.
Als voorbereiding is er al menig avondje in gaan zitten om op Google Earth te zoeken waar precies in Death Valley het duo een eitje op hun motorkap heeft gebakken. Er is een heuse community waarbij het de kunst is elkaar af te troeven met het zoeken en vastleggen van precieze locaties.
Kortom: wat kinderen nu zien, nemen ze – in meer of mindere mate – mee hun verdere leven in. Mijn belangrijkste drijfveer in mijn werk is kwalitatief en relevante ervaringen te bieden waar kinderen wat aan hebben en die helpt een goed fundament te bouwen in hun leven. De kunst is om die programma’s te bieden die een permanente plek krijgen op de harddisk.
En wat keek jij vroeger?

Robert Fortuijn
Netmanager NPO Zapp/Zappelin

Foto: NPO/Michel Schnater