Beren en geweren
Ik moet zeggen dat ik me in New York over het algemeen zowel overdag als ’s nachts behoorlijk veilig voel, of voelde. Vóór de pandemie welteverstaan. Alles is anders na 2020. Natuurlijk ben je alert en kijk je altijd over je schouder zoals je dat in de meeste grote steden doet, maar echt onveilig heb ik me in de stad zelden gevoeld, ook niet toen ik meerdere keren in slaap was gesukkeld op een metrostation terwijl ik ’s nachts op de metro naar Brooklyn zat te wachten en telkens nét wakker werd als de trein voor m’n neus vertrok. All good.
In Amerika wisselt het gevoel van veiligheid uiteraard enorm per locatie. Zo ben ik een keer op de vlucht geslagen voor een beer die gelukkig net zo van mijn piepende fietsremmen schrok als ik van hem midden op de weg. Op de fiets op Manhattan voel ik me trouwens vaak behoorlijk onveilig want ‘slammers’, mensen die zonder te kijken hun autodeur opengooien, hebben al menig wat vrienden in het ziekenhuis doen belanden. Je zou er bijna een helm door gaan dragen. Bijna. En ook op de snelweg, gewoon in de auto, hou ik soms mijn hart vast want autorijden dat kunnen ze hier dus echt niet. Okay, het is geen India, maar veilig is anders.
Waar ik me echt ook anders door ben gaan gedragen is de wetenschap dat wapens hier wijdverspreid zijn. Als een simpele ruzie escaleert, vreest men vuisten het minst. Toen we vlak na de dood van George Floyd op het bewuste kruispunt in Minneapolis stonden te filmen en de sfeer snel grimmiger werd flitste de gedachte aan mogelijke schietpartij door mijn hoofd. Dat de National Guard een paar blokken verderop in vol ornaat klaar stond maakte overigens niet dat ik me veiliger voelde. Er zijn demonstraties, met name in de zuidelijke staten, waar mensen openlijk een pistool op de heup dragen. Daar wen je op een gegeven moment aan. Maar als er iemand ergens in de Mid West met een semi-automatisch geweer aan de bar een biertje komt drinken, dat is toch wel andere koek. En het jammere is dat die types niet nét zo hard van mij schrikken als ik van hen.
Ik schrijf deze ‘Week van…’-bijdrage vanuit mijn woonplaats New York waar ik eind 2010 samen met mijn man Remco naar toe ben verhuisd. Samen maken we verschillende soorten documentaires, series en tv-programma’s door heel Amerika, maar ook op andere continenten. Veel van ons werk wordt uitgezonden op Nederlandse en Europese zenders.
Ilja Willems
Tv- & documentairemaker en eigenaar Bureau NY
De week van Ilja Willems
-
ΜaandagDrankzuchtige Minnie Mouse
-
DinsdagNiets voor niets
-
Woensdag‘Geestelijke gezondheidsdag’
-
DonderdagBeren en geweren
-
VrijdagWorld domination