BNR lofzang
Voor een stukjesschrijver en de media in het algemeen is dit een gezegende week. Eerst de gang naar Canossa van Mark Rutte. Canossa is het kasteel waar in 1077 de Duitse keizer Hendrik IV drie dagen achtereen boete deed op zijn blote voeten in de sneeuw om paus Gregorius VII ertoe te bewegen zijn excommunicatie op te heffen.
Donderdag gingen Sigrid Kaag (D66) en Jesse Klaver (GL) nog met gestrekt been de discussie in, gisteren was het alweer zoete broodjes bakken. Bij Gert-Jan Segers (CU) voltrok zich een omgekeerd proces. Was hij aanvankelijk nog mild, na een nachtje slapen sneed hij meedogenloos het dunne touwtje door waaraan Mark Rutte toen nog bungelde. In de politiek is nog steeds niets wat het lijkt, ook al noemen we het nieuw leiderschap.
Inmiddels kijken we met ingehouden adem naar vernietigde aarde. Wat zal daarop de komende tijd nog kunnen groeien? In deze tsunami van emoties rust een grote verantwoordelijkheid op de media. Verslaan ze de crisis, of houden ze hem gaande?
Op zoek naar goede informatie kom ik steeds vaker uit bij nieuwszender BNR. ‘Big Five’ – deze week over de politieke crisis – is een van de sterke formats in het hart van de ochtendprogrammering. Steeds vijf ochtenden aaneen diepte-interviews over het onderwerp van de week, met presentatoren Art Rooijakkers en Diana Matroos.
Ze ontvangen vaak opinion leaders die je niet zo gauw tegenkomt in de programma’s van de publieke omroep. De interviews duren lang, ze zijn kritisch. De presentatoren hebben zich goed ingelezen en zijn oprecht geïnteresseerd. Niet onderbroken door adrenalineverhogende pingels, gezwollen teksten of muziek, niet de gesel van een strak format of spelletjes, nodig om de spanningsboog van de luisteraars te verlengen, maar gedegen reflectie. Vanuit een warm bad. Behalve de ochtend is ook de rest van de programmering ijzersterk.
Wie naar BNR luistert, ontdekt hoeveel meer experts er zijn dan de usual suspects van de talkshows. Dat veel vrouwen in het bedrijfsleven – geen last van een glazen plafond – belangrijke posities bekleden en dat ze er met passie over praten. Dat er in schuurtjes, op zolders, in gesofistikeerde laboratoria wordt gewerkt aan de oplossingen van de toekomst. Het verbaast me dat er in Nederland nog dingen worden gemáákt. Soms – als ik naar de radio luister – overvalt me het idee dat we vooral nog bestaan uit beleidsadviseurs, consultants en therapeuten: de ene helft van de bevolking adviseert de andere helft.
Op BNR presenteert zich een heel ander land dan we kennen van de tobberigheid uit de dagelijkse mainstream. BNR is een blije club, schreef Vincent Bijlo gisteren in NRC. ‘Het ademt een gretigheid die je op de publieke omroep niet vaak hoort. BNR bespaart je de onzin, werkelijk alles gaat ergens over’. Je voelt het plezier. Toen sleepboten van Boskalis de Evergiven lostrokken uit de modder van het Suezkanaal, werd het op de nieuwszender beleefd als een persoonlijke overwinning.
Er valt me nog iets op. De berichtgeving draait niet om de problemen. Hier gaat het over de oplossingen. Niet dat eeuwige slachtofferisme, de gecultiveerde zieligheid. Niet de overdreven hang naar vox populi. Dit is vitaliteit! ‘Praat in tijden van crisis met velen, luister naar weinigen en beslis alleen’, zei een ondernemer in een van de programma’s. Het klonk als een bevrijding en ik hoopte dat deze wijsheid Mark Rutte of Hugo de Jonge zou bereiken.
De berichtgeving van BNR is een oase van degelijkheid in een wereld op drift. Wie naar de zender luistert, krijgt zin in de toekomst. Probeer zelf maar eens. En voor de zekerheid: dit is geen gesponsorde bijdrage.
Ton Verlind
Columnist en media-adviseur
De week van Ton Verlind
-
ΜaandagBetere vrienden
-
DinsdagSven
-
WoensdagBNR lofzang
-
DonderdagAnonieme bronnen
-
VrijdagLiegen typisch Nederlands?