Bruine envelop

Eerder kreeg ik een cryptisch telefoontje met minimale informatie, maar precies genoeg om mijn interesse te wekken en mijn contactgegevens te delen. Het adres was voldoende, want de stem aan de andere kant van de lijn stond erop om deze informatie niet per mail, maar per post toe te sturen.
Vroeger wilde ik schrijver of detective worden, en bovenstaande passage zou zo in beide carrièrepaden passen. Toch is dit ‘gewoon’ een omschrijving van mijn werk als programmaontwikkelaar. Naast formats ontwikkelen we namelijk ook veel documentaires. Het lastige aan de ontwikkeling hiervan is, dat je aan het begin niet weet waar het eindigt. Ik duik erin, en hoop onderweg een zender (of vaker: streamingplatform) mee te krijgen. Als het aan mij ligt, is dat in een veel eerder stadium, want ze missen de spannendste momenten.

Zo dacht ik ooit een onschuldige telefoonafspraak te hebben voor wat extra achtergrondinformatie, toen ik ineens onverwachts werd doorverbonden met mijn hoofdpersonage vanuit zijn cel in Zuid-Amerika. Hoe hij aan die telefoon kwam, laat ik maar even in het midden. Dit is inmiddels uitgelopen op een knipperlichtontwikkeling, om de zoveel maanden krijg ik weer een telefoontje met een nieuw puzzelstuk in dit verhaal.  

Eenmaal in productie kan ik deze verhalen toch nog steeds lastig loslaten. Mijn collega’s maken er prachtige documentaires van, maar ook ik bleef ’s nachts in spanning wakker, starend naar de productie WhatsApp-groep, toen Tineke de Nooij aan de andere kant van de wereld voor de deur van Jomanda stond

Naar aanleiding van deze docuserie (Jomanda: Lady of the Light) komen tegenwoordig steeds meer mensen met hun eigen bijzondere verhaal bij ons terecht. Zo ook de bruine envelop. De inhoud van de envelop is het verhaal van een vrouw die – ondanks dat ze daar zo voor gestreden heeft – zelf helaas niet meer haar eigen verhaal kan vertellen. Daarom hoop ik dat wij dit binnenkort namens haar kunnen doen.

Robyn van Bosstraten
Head of Development bij Concept Street