Chris Kijne

Tuesday morning coming down. The day after. Vergeeft u mij een enkel tikfoutje. Het is altijd weer vrij verbijsterend om iets waar je toch al een paar weken naar toe leeft werkelijkheid te zien worden.

Het begon al twee maanden geleden, toen duidelijk werd dat de presentatie van de Grote 40 Jaar Met Het Oog Op Morgen-uitzending mij was toebedeeld. Vanaf dat moment, samen met de onvolprezen eindredacteur Lars Hulshof en met hulp van de andere presentatoren, nadenken over gasten, productie aan het werk, en voor Lars en mij als voorlopig hoogtepunt het bezoek aan Reinhard Mey in Berlijn. Enfin: u hebt het resultaat kunnen horen en kijkt u vooral even op de Facebook-pagina van Het Oog voor het hele filmpje. Of lees het reisverslagje in de VPRO-gids van deze week. En luister de uitzending terug.

Maar dat daar dan gewoon tweehonderd man in de zaal zitten. Mensen die al jaren en jaren trouw aan de luidspreker kluisteren terwijl wij ons kunstje doen. En die daar zoveel aan ontlenen. En die de hele avond zitten te glimmen en te glunderen dat ze er bij mogen zijn. En die allemaal zeggen dat het zo fijn is om nu eens dat gezicht bij de stem te zien. En ook allemaal dat ik veel langer ben dan ze gedacht hebben. En die dat allemaal even oprecht menen en goed bedoelen. En dat dan alles loopt en het gewoon een hele leuke uitzending en avond wordt. Waardoor uiteindelijk opeens dat vage ding dat altijd in je achterhoofd zit bij het werk, en ‘luisteraar’ heet, concreet wordt als een zaal vol mensen. Dat is mooi, verbijsterend, ontroerend en doet je uiteindelijk weer begrijpen waarvoor je het allemaal doet. Ik wens de collega’s van het Journaal, die vandaag hun zestigste vieren, van harte dezelfde ervaring.

Chris Kijne
Presentator VPRO & Met het Oog op Morgen