Chris Kijne

De onomstotelijkheid van die observatie drong gisteravond, klokslag acht uur, pas echt tot me door. Het was onze tweede uitzending, maar mijn eerste, in het nieuwe schema. En met ons bedoel ik dit keer het onvolprezen team dat op Radio 1 Bureau Buitenland van de VPRO maakt. De afgelopen jaren deden we dat drie maal per week een uur, op dinsdag-, woensdag- en donderdagavond van negen tot tien, vanaf afgelopen maandag zijn we er iedere werkdag van acht tot half negen.

Dus daar zat ik: wat radio betreft alles geleerd in de tijden van Het Gebouw, VPRO’s roemruchte radioburcht uit de jaren tachtig en negentig. Waar buitenlandreportages rustig vijftig minuten duurden en een idee voor zoiets als een marathon/interview – oorspronkelijk zes uur – ontstond. Toentertijd begon ook, bij het door ons VPRO-ers meesmuilend beziene Veronica, De Wereld in een Half Uur, een buitenlandprogramma dat meende in zo’n tijdsbestekje recht te kunnen doen aan wat er speelde buiten onze grenzen.

Volkomen belachelijk, vonden wij van de VPRO. En kijk nu eens. Rob Trip, die toen bij Veronica presenteerde, is een van mijn hooggeachte – ik zeg het zonder een spoor van ironie – collega’s geworden en wij doen het ook in een half uur. Gedeeltelijk begrijp ik de beweging – ook ik kan niet meer naar een radioreportage van vijftig minuten luisteren – gedeeltelijk vind ik het een hele klus: overeind te houden wat wij willen, namelijk voorbij de waan van de dag kijken, terwijl de actualiteit harder dan ooit tegen de deur staat te duwen in zo’n half uur.

Maar hoe dan ook: wat je gelijk had, Bob.

Chris Kijne
Presentator VPRO & Met het Oog op Morgen