Chris Kijne

Het ochtendkrieken noopte tot reflectie en bracht deze herinnering mee: ooit reisde ik door Mali met Oude Harm, zoals wij voormalig Midden-Oosten correspondent Harm Botje altijd noemden. Dit om hem te onderscheiden van zijn ook al journalistieke neef Harm Ede. Het was mijn tweede bezoek aan Mali in twintig jaar en op zeker moment vroeg ik aan Harm, starend in een houtskoolvuurtje dat al eeuwen brandde: “Harm, waarom verandert er hier nooit wat?” Harm zweeg even en antwoordde toen: “Dat is de verkeerde vraag. Je moet je afvragen waarom bij ons altijd alles weer anders moet.”
Dat is wel de gedachte van deze week . Immers begonnen met het presenteren van de veertigste verjaardag van een programma, waar in al die veertig jaar niets merkbaar aan is veranderd en dat zich tot de populairste van de zender mag rekenen. Maar verder bepaald door de jongste revolutie op NPO Radio 1. Waarbij wij van VPRO’s Bureau Buitenland van een uur naar een half uur gingen en van plek verschoven, maar met ons met name het Radio 1 Journaal danig vernieuwd is.
Het is vroeg om daar iets van te vinden, dus dat oordeel schort ik nog even op. Al heb ik, laat ik er dat van zeggen, met plezier geluisterd de afgelopen week – op Tom de Ridder na. En ik heb ook met plezier gewerkt. Maar ik heb ook de hele week het gevoel gehad dat ik haast had. En geen idee of u wel geluisterd heeft, want we zitten, met een soort programma dat daar natuurlijk niet moet willen zitten, tegenover het ook al zo jarige NOS Journaal.
En eigenlijk is dat nog de grootste ironie van alles. Want ik zei het eerder: ooit schamperden wij van de VPRO op ‘De Wereld in een Half Uur’ van Veronica, gepresenteerd door Rob Trip. Nu staan we tegenover elkaar hetzelfde te doen.

Het is een ingewikkeld ding, verandering.

Chris Kijne
Presentator VPRO & Met het Oog op Morgen