Confrontaties

“Enge mensen zijn jullie, journalisten!” riep de man in Oost-Souburg vandaag naar mij vanuit zijn auto. Dit soort onverwachte confrontaties kom je, als je op straat interviews maakt, tegen. Sommige mensen zijn kwaad op alles en iedereen, dan kan je als verslaggever een potentieel doelwit zijn.

Gelukkig blijft het altijd beperkt tot woorden of boze blikken. Als ik op straat mensen interview over bijvoorbeeld het tekort aan huisartsen dan beginnen sommige mensen te fulmineren over hoe het allemaal anders moet in de maatschappij en krijg ik geen antwoord op mijn vraag. Meestal laat ik ze uitrazen en bedank ze vriendelijk.
Maar dan heb je ook de categorie die je zonder enige aanleiding op straat aanspreekt. Bij het zien van de plopkap met logo op mijn microfoon komt bij sommigen nog net geen stoom uit de oren. Ze kijken je soms aan alsof ik hun iets vreselijks heb aangedaan. Zo ook de man uit Oost-Souburg. Of ik persoonlijk verantwoordelijk was voor alles wat er mis was en begon te schreeuwen: “Enge mensen.”
Nieuwsgierig als ik ben: “Waarom vindt u dat ik zo ben?” Geen antwoord, alleen een boze blik en raampje omhoog. Ik kijk hem verbaasd aan als hij agressief wegrijdt. Het is jammer dat op dit soort momenten de insteek van reportages altijd over iets anders gaan, je kan het niet gebruiken. Daarom zie ik dit soort confrontaties meer als een gratis ‘comedyshow’ die ik erbij krijg.

Joris Kreugel
Freelance radio- en tv-verslaggever

Confrontaties

De week van Joris Kreugel