De 10 seconden-generatie

En dan kom ik op zaterdagochtend even over 6 de radiostudio binnen en vraag me af: hoe trek ik vandaag de aandacht van luisteraar Richard, die in zijn vrachtwagen onderweg is naar Veghel, en maar één klik verwijderd is van Spotify? En dat vind ik tegenstrijdig van mezelf. Ik heb zelf de aandachtsspanne van een goudvis en toch verwacht ik dat mensen lekker lang op de radio naar mij blijven luisteren?
Toch heb ik het antwoord: ik heb 10 seconden. 10 seconden om Richard te laten denken: “Hey… hier wil ik wel naar luisteren, hier besteed ik mijn kostbare tijd aan!” En ja, misschien moet ik ook gewoon accepteren dat ik radio maak voor een publiek dat luistert met de duim op de skipknop richting Spotify. Spannend en uitdagend, dat zeker! 
 
Dus probeer ik die balans te vinden waardoor ik de aandacht van de luisteraar vast weet te houden: iets dat opvalt, maar niet schreeuwt. Iets dat Richard wakker schudt, maar niet irriteert. Want Richard zit ook gewoon in zijn vrachtwagen te wachten op U2 en Lenny Kravitz. Richard wil geen circus, maar gewoon lekker geluid op de achtergrond — en misschien op zijn tijd een glimlach terwijl hij onderweg is naar Veghel.
En weet je wat het is? Ik vind het magisch als het lukt. Als Richard – zonder dat ik erom vraag – een appje naar de studio stuurt met: “Hey Ferry… Ik hoorde net dat item over die kaasboer. Hardop gelachen. Groet, Richard, richting Veghel op de A50.” 
Dan weet ik: die 10 seconden waren genoeg. En dan besef ik weer waarom radio, zelfs in een wereld vol swipes en skips, voor mij nog steeds het allermooiste medium is. 
 
Ferry Oomen 
Dj bij Radio Veronica 
 
Foto: Mark Engelen