De lat ligt hoog

De maandagavond heb ik gereserveerd voor oude afleveringen van Countdown Café uit mijn privé-archief. Helaas heb ik slechts 200 van de 880 uitzendingen in mijn archief, de rest is in rook opgegaan. Dus mochten er lezers zijn die nog tapes of cassettes hebben, heel graag. Regelmatig krijg ik via Facebook enthousiaste reacties van artiesten en muzikanten die in het soms verre verleden hebben opgetreden en nu zichzelf voor het eerst terughoren.
Een vaak gestelde vraag is hoe ik aan al die bands en artiesten kom. Facebook speelt hierin een cruciale rol, omdat vrijwel iedereen die muziek maakt Facebook gebruikt om onder de aandacht te komen. Ik krijg ook heel veel spontane aanbiedingen, eigenlijk te veel, soms wel vijf of zes per dag.
Het onvermijdelijke gevolg is dat ik de lat hoog leg, en dat wordt mij niet altijd in dank afgenomen. Ik benader zelf ook artiesten, meestal betreft dat de ouwe hap. En gelukkig zeggen die vaak ja, zodat er een mooie mix is tussen de gevestigde orde en jong talent.
Niet iedereen zegt ja. Ik heb de afgelopen maanden twee keer meegemaakt dat ik een nog immer actieve band van vroeger wilde uitnodigen. Dat ging als volgt: ‘Waar wordt dat programma opgenomen, zegt u? In Amsterdam? Nee, Amsterdam, daar komen wij niet meer, veel te druk en gevaarlijk, dan kun je alleen op de heenweg nog maar naar je autoradio luisteren’. Op dat moment besef je dat Countdown Café al heel lang bestaat…

Kees Baars
Presentator/radiomaker