Enzo
Dit weekend is Enzo Nieuwenhuizen herdacht. 16 jaar oud. Precies een week geleden besloot hij een eind te maken aan zijn leven.
Op de bijeenkomst zaterdag haalden huilende jongens herinneringen op aan mooie zomeravonden met potjes voetbal en dat Enzo zo’n goed schot had. Een docent van school maakte een prachtige vergelijking met een boek en zei met een snik in zijn stem dat een meesterwerk niet bepaald wordt door het aantal pagina’s.
De jongere broer van Enzo wilde weten hoe hij nu aan nieuwe muziek moet komen. Een hartverscheurend samenzijn. Te veel hiphopmuziek, te veel cola en m&ms, te veel jonge mensen voor een crematie. En door Enzo dacht ik dat het goed zou zijn als wij nu eens wat aardiger zijn voor elkaar.
Het nieuwe tv-seizoen begint vandaag en alle recensenten, comedians, commentatoren, collega’s, vloggers, voetbalanalisten, tafelheren, sidekicks en ander gespuis staan klaar met geslepen messen om elkaars programma’s te fileren of makers te diskwalificeren. En meestal doe ik daar zelf vrolijk aan mee.
Maar denk even mee. Zijn er cameramensen die expres een onscherp shot voorzetten, zijn er radio-dj’s die bewust kutmuziek draaien, zijn er interviewers die willens en wetens kansloze slijmvragen stellen, zijn er zenderbazen die kijkers willen pesten, zijn er makers die de lat lekker laag willen leggen?
Nee, natuurlijk niet. We hebben soms slechte smaak en we zijn soms wat overmoedig en we slaan vaker de plank mis dan raak. Maar elke dag opnieuw willen we de mooiste verhalen op de beste manier vertellen. Daarom neem ik me voor dit nieuwe televisieseizoen met compassie en welwillendheid te kijken.
Ik heb weer zin in Matthijs, ik hoop dat Beau het goed gaat doen, welkom terug Lingo, ik kijk zelfs uit naar het nieuwe reisprogramma van Patty Brard & Gordon. Morgen meer over televisie enzo.
Maarten van Dijk
Programmadirecteur BlazHoffski