Excuus
Afgelopen maandag lieten we in Pointer een aantal kleine ondernemers zien die zwaar te lijden hebben onder de coronacrisis. Ze worden vaak gewantrouwd door instanties die steun moeten verlenen en gemeentes hebben nauwelijks regelingen voor ze. Het gevolg: ze eten hun buffer op, belanden soms zelfs bij de voedselbank en kunnen niets anders doen dan hopen dat deze moeilijke tijden snel voorbijgaan.
Vergeleken bij deze ellende, is de impact van corona op mijn werk als televisiejournalist beperkt. Ik mag niet klagen. Om te beginnen, prijs ik mij gelukkig dat ik deze hele periode heb kunnen werken. Onder strenge voorwaarde uiteraard: maximaal twee mensen in een auto mét mondkapjes op en altijd heel goed opletten dat de anderhalve meter strikt wordt nageleefd. Dan nog zijn er bij mij en de collega’s ettelijke sneltesten doorheen gegaan. Tot nu toe waren die gelukkig allemaal negatief.
Dat de journalistieke serie die ik grotendeels in het buitenland zou draaien (en waarover ik volgens goed Hilversumse traditie verder nog niets kwijt kan) nu helemaal in Nederland moet worden gemaakt, is lastig. Het heeft de redactie enige tijd gekost om nieuw onderzoek te doen en aansprekende verhalen te vinden die de buitenlandse kunnen vervangen. Maar goed, daar word je ook weer creatief van. Het zal uiteindelijk toch een mooie serie worden.
Er is eigenlijk maar één ding dat mij als journalist in coronatijd echt dwarszit. Het virus geeft mensen die niet aan een uitzending willen meewerken, een uitstekend excuus om er onderuit te komen. Ettelijke bedrijven hebben te kennen gegeven ‘dolgraag te willen meewerken, maar dat dit vanwege corona nu helaas niet gaat.’ Wat kun je daar nu tegenin brengen? Helemaal niks.
Ik mis de tijd dat een wethouder een interview afwees omdat hij ‘het belang er niet van inzag.’ Daar kon je tenminste nog over bakkeleien en als dat gebakkelei een beetje amusant was, dan kon je dat nog opnemen in de reportage ook. Maar als nu iemand het corona-argument gebruikt, dan sta je als journalist met lege handen. Het gesprek is meteen ten einde. Het is geen ziekte en geen werkloosheid, maar toch baal ik ervan.
Teun van de Keuken
Presentator Pointer, Keuringsdienst van Waarde én de podcast Teun en Gijs vertellen alles. Ook is hij columnist bij De Volkskrant.