‘Geestelijke gezondheidsdag’

Het leek altijd een beetje part of the job om lange dagen te maken en weekenden door te werken, dat hoort nou eenmaal bij de film- en televisiewereld. Zo was ik dat zelf ook gewend in Nederland, gewoon lekker door buffelen op een productie tot dat deze af was, bijtanken – als daar al tijd voor was – en weer op naar een volgend project.

Dat doen ze hier ook. Vrije dagen zijn ook eigenlijk een beetje not done hier: in loondienst is het gemiddelde aantal vakantiedagen tien dagen per jaar. Tien dagen bijkomen op een jaar ploeteren, dat is toch karig? Mijn New Yorkse mede-makers hebben dan ook allemaal een therapeut. (Daar hoef je trouwens niet persé voor in film en tv te werken, iedereen heeft hier iemand waarmee betaald een uurtje gepraat wordt.) Maar wat sinds de pandemie duidelijk is geworden dat men zich vooral in de film- en tv-wereld meer en meer is gaan realiseren dat je eigen mentale gezondheid belangrijk is en dat deze samenhangt met waardering voor je werk, de hoogte van je salaris en de hoeveelheid uren waar je mee te maken krijgt.

Vooral freelancers maken in 2021 vaker even tijd voor zichzelf. Even tijd voor reflectie en ontspanning. In Nederland zouden we dat ‘een dagje vrij’ noemen, hier is dat omgedoopt tot ‘een mental health day nemen’. Dat is niet alleen heel gewoon om te zeggen, er zit ook geen greintje ironie in. Ik vraag me af of zoiets ook in Nederland ingeburgerd kan raken. Moeten we alleen een betere vertaling vinden; ‘Ik neem even een geestelijke gezondheidsdag’ bekt misschien niet zo lekker.

Deze week wordt deze column geschreven vanuit mijn woonplaats New York waar ik eind 2010 naar toe ben verhuisd en waarvandaan ik verschillende soorten documentaires, series en tv-programma’s door heel Amerika maak, maar ook op andere continenten.

Ilja Willems
Tv- & documentairemaker en eigenaar Bureau NY