Goeiemorgen!
Jeroen te Nuijl stuurde me vanmorgen een e–mail: ‘Hey grote man! Gaat het lukken met de dagelijkse column? We beginnen vandaag, hè!’. Lichte, nee, dikke paniek en ik belde hem direct, om aan te geven dat het goed komt, maar het was volkomen uit mijn systeem gezakt.
Dat was drie minuten geleden. Zijn laatste zin was: ‘Stuur een recente foto mee en je huidige functiebeschrijving’. Die foto gaat goed komen, want ik ben afgelopen week in de nieuwe fotostudio van William Rutten geweest om een ‘serieuze meneren-foto’ te maken. Die heb ik nodig voor een nogal spannend project waar ik misschien morgen over kan schrijven.
Maar goed, die eerste blog, vandaag, moest idealiter ingeleverd worden voor 09.00 uur en het is nu 09.29. Ik probeerde nog wat te rekken door te vertellen dat ik vanmiddag sinds 14 mei 2023 weer in het RTL-pand een afspraak heb en dat het misschien leuk is om daarover te schrijven. “Maar ik kan ook nu een column maken in de weg daarnaartoe, alsof je een afspraak hebt met een ex waarmee je twintig jaar in bed hebt gelegen.” “Doe dat laatste maar”, zei Jeroen.
Maar ik heb dat gevoel eerlijk gezegd niet echt, dus dat is ook geen optie. Blijft over mijn functieomschrijving. Tot drie maanden geleden had ik gezegd: professioneel uit-het raam-kijker. Ik deed niks en er kwam niks. Tot een moment dat ik opeens een heel oud gevoel ervoer: er kwam een ‘leuk idee’ binnenvallen. Inmiddels ben ik drie maanden verder, heb ik een kantoor geopend bij Studio Wisseloord en kwam het ene na het andere idee.
Ik ben inmiddels voor een grote club creatief consultant (geweldig woord, maar daar was de William Rutten-foto niet voor), ik heb een wekelijks live event ontwikkeld voor een mooi bedrijf, er komt volgend jaar een familie-gezelschapsspel op de markt en ik heb een boek geschreven! WTF! Waarover? Opeens komt het stemmetje van Jeroen weer binnen: “Je mag maximaal 250 woorden gebruiken.” En ik zit op 322 woor
Matthias Scholten
Nog in dubio over zijn functietitel