Het piepsysteem
Mijn collega kijkt me samenzweerderig aan en zegt: “Dan moeten we het maar volgens het piepsysteem doen.” Het is ergens in 2014 en waar het over gaat? Ik heb werkelijk waar geen idee meer. Maar het piepsysteem is blijven hangen. Het is een zeer doeltreffende methode voor als andere methodes niet voorhanden zijn.
Uitleg: als je iets volgens het piepsysteem doet, doe je het gewoon zoals je het wilt doen. Als iemand dan begint te piepen, dan zie je het dan wel weer. Voorbeeld: Nieuwe Revu pleurt tegen de mediacode in een foto van een prinsesje van Oranje op de cover. Als de Rijksvoorlichtingsdienst begint te piepen, zien ze het dan wel weer. Als het een boete oplevert, levert het in ieder geval óók een boel publiciteit op.
Ander voorbeeld: de staat boort naar aardgas in Groningen. Het zijn niet de aardbevingen die zorgen dat daarin geminderd wordt, maar de vele mensen die piepen over de aardbevingen. Het komt er dus op neer: als niemand piept, dan ga je door op de manier die voor jou het beste uitkomt.
Ik heb er even over nagedacht of het piepsysteem wel het onderwerp van mijn laatste column moest worden. Of ik niet van dit podium gebruik moet maken om de wereld wat te verbeteren. Mensen die me goed kennen, weten dat ik licht activistische karaktertrekjes heb en daar ook graag over praat.
Het lijkt me mooi als de wereld steeds wat beter en rijker wordt, voor iedereen. En met ‘beter en rijker’ bedoel ik niet per se uitgedrukt in geld en bezit. Ik ben niet bang om me uit te spreken voor de Black Lives Matter-beweging, voor een goede opvang van vluchtelingen en tegen dierenparken of SeaWorlds met te kleine hokjes of bassins.
En (ook) ik las onlangs het boek ‘De meeste mensen deugen’ van Rutger Bregman. Dat weerspiegelde een welkome tegenstrijdigheid met het zwartgallige beeld van de wereld dat we voorgeschoteld krijgen.
Toen kreeg ik een zogenoemde aha-erlebnis. Het piepsysteem waar ik over schrijf, is hetzelfde systeem dat voor onderdrukking en ongelijkheid zorgt. Machthebbers leggen regels op die voor hen het beste uitkomen. Het bedrijfsleven maakt keuzes voor eigen gewin. En als er niemand piept, gaan ze er gewoon mee door.
Slavernij, vervolging van homoseksuelen, apartheid, kinderarbeid, de bio-industrie, erbarmelijke werkomstandigheden in lagelonenlanden, de opwarming van de aarde, Zwarte Piet en racisme. Allemaal zaken die onveranderd zouden zijn gebleven als niet op den duur heel hard en heel veel gepiept zou worden. Het piepsysteem is dus alleen een goed systeem als ook daadwerkelijk gepiept wordt als het om belangrijke zaken gaat.
Dus hierbij een oproep aan allen: PIEP!
Ik vond het een eer en plezier om dit deze week te schrijven!
Jelle Klerx
PR Manager Qmusic