Impact media

Je merkt aan alles dat je een programma maakt met urgentie. Dit zijn verhalen die écht verteld moeten worden. Alles was anders dan anders. Hoe secuur er met de inhoud van het verhaal om werd gesprongen. Hoe de veiligheid van het team en de mensen die we filmden in acht werd genomen. Hoe we werden voorbereid op scenario’s waar je je amper op kunt voorbereiden.

Maar misschien nog wel belangrijker was hoe we bij terugkomst ontvangen werden. Met een uitgebreide debriefing waarin we als team nog eens door de hele reis lopen. Wat waren de verhoudingen onderling? En hoe zijn de heftigere momenten herbeleefd nadat we weer voet op Nederlandse bodem hadden gezet?

De eerste reis zette me aan het denken over mijn westerse blik op een ‘conflictgebied’. En over de rol die we hebben als makers. Wat dragen wij bij aan de huidige explosie van content? Draait het allemaal om vermaak en inspiratie, of vertellen we een verhaal waarvan je hoopt dat er oogkleppen door af vallen?
Tuurlijk, content in de breedste zin is ook een vorm van expressie. Van creativiteit. Maar naast dat doel vind ik het steeds interessanter om ook mee te mogen werken aan series, docu’s en programma’s die meer doen dan dat. Die impact willen maken.

Vorige week ging de 2Doc documentaire van één van de regisseurs met wie ik op reis ben geweest in première. Het heet ‘Even vergeten’ en gaat over twee van de 138 patiënten van verpleeghuis de Markenhof. Ze leiden aan het geheugenverwoestende korsakovsyndroom. Kim Smeekes bezocht het verpleeghuis tien jaar geleden al. En tien jaar later bleek er niks veranderd. Kijktip, deze docu met urgentie.

Ik moet er snel vandoor want het is vandaag druk. Alle cameramensen zijn op kantoor voor een bijspijkercursus over meercamera. En mijn hele dag staat in het teken van nieuwjaarsgesprekken. Ik ben benieuwd naar de ideeën en doelen van mijn collega’s – eens kijken of we samen voor meer urgentie kunnen zorgen dit jaar.

Jeffrey Slaa
Head of Creative bij Hoens Creative