Lara Rense

Of ik wel eens zenuwachtig ben voor een uitzending vroeg een gast laatst? Ha! Slaapt Dolly Parton op haar rug? Ik zei het niet, maar dacht het wel. In de nek van mijn studiogast kropen inmiddels rode vlekken traag omhoog, zijn handen trilden en zijn stem was dun.

Het is allemaal reuze onhandig, nervositeit. Ongrijpbaar en oncontroleerbaar soms. Tijdens een cursus mindfulness vertelde een opgeruimde blije mevrouw mij dat het zeer onverstandig is om zenuwen in bedwang te willen houden. “De angst die eraan ten grondslag ligt, moet je juist de ruimte geven in je lichaam, verwelkom het!” Ja, dank je de koekoek. Probeer dat maar eens met een nerveus gevoel. Werkt niet.

Zenuwen zijn als een hond die tegen je been op rijdt. Je krijgt het beest er niet gelijk vanaf en hoe meer je het probeert hoe gênanter het wordt. Spanning maakt van je mond een dorre vlakte, drinken helpt maar even, alsof je speekselklieren het hebben opgegeven. Je hoort jezelf smakken, allerlei gedachten gaan met je aan de haal en voor je het weet zit je in een draaimolen van rusteloosheid en ongemak.

Ik probeer studiogasten die last hebben van zenuwen zoveel mogelijk gerust te stellen. En soms doe ik dat door te vertellen over mijn eigen zenuwen, klein en groot. De laatste keer dat ik ze heb gevoeld, was het heftiger dan ooit. De eerste uitzending van Nieuws en Co… We hadden de druk voor onszelf behoorlijk opgevoerd. Collega’s vertelden over hun angstdromen van die nacht: gasten zeiden steeds hetzelfde, verbindingen vielen weg, draaiboeken verdwenen. En ik? Ik liep te ijsberen, voelde de adrenaline door mijn aderen gaan, controleerde teksten dubbel en deed alles om te voorkomen dat er iets mis kon gaan. Perfectionisme is de ultieme vermijdingsstrategie. Maar zoals altijd als ik spanning voel; na de eerste seconden van de uitzending zakte het weg. Misschien moet ik dat een keer onthouden, voor als ik weer zenuwachtig ben.

Lara Rense
Presentator Nieuws en Co op NPO Radio 1

Twitter: @laradio en @nieuwsenco