Leer van de besten, maar ook van jezelf

Ik ben omringd door mensen die dit werk al 20 jaar doen. Wat zeg ik? 30, soms wel 40 jaar ervaring. Professionals die perfect aanvoelen wanneer je die ene grap wel of juist niet kunt maken, wanneer je even niks moet zeggen, en hoe je sfeer maakt zonder dat je het doorhebt. Ik kijk en luister naar ze, ik analyseer, absorbeer, schrijf mee en stel vragen. En dan denk ik: ik hoop dat ik over 5 jaar ook zo klink. Maar er zit ook een ongeduldig stemmetje in mijn hoofd dat denkt: ik hoop eigenlijk dat ik nu al zo klink.

Want ja, ik mág fouten maken, maar ik wil het ook gewoon goed doen. Niet alleen voor mezelf, maar vooral voor de luisteraar, want daar maak ik radio voor. En dus niet over een paar jaar, maar nu. En juist dát maakt het soms best ingewikkeld voor mezelf. Want terwijl ik nog aan het leren ben, aan het begin van mijn loopbaan sta, leg ik de lat voor mezelf best hoog.  

Gelukkig zijn er in de radiowereld dus coaches die mij verder kunnen en willen helpen — mensen die eerlijk zijn, maar ook begrijpen hoe confronterend het kan zijn om jezelf terug te horen. En beetje bij beetje leer ik dat feedback geen aanval is, maar gewoon onderdeel van het vak. En eerlijk? Soms komt het echt even binnen. Niet omdat het hard is, maar omdat het precies klopt. Zonder wrijving geen glans.  

En het mooie is: ik leer net zoveel van de mensen met 30 jaar ervaring als van mensen die er pas net zitten. Een leeftijdsgenoot die een oprechte vraag stelt, kan me soms meer aan het denken zetten dan een feedbackgesprek van een uur. We zitten allemaal in hetzelfde vak en ik probeer gewoon mee te bewegen en onderweg zoveel mogelijk op te steken.
En als ik dan op zaterdagmiddag een uitzending terugluister en denk: hé, dit ging best lekker, dan weet ik: het gaat de goede kant op. Niet later, maar nu.

Ferry Oomen
Dj bij Radio Veronica

Foto: Mark Engelen