Maken is (hersens) kraken

Toen ik jaren geleden mijn loopbaan begon bij RTL, werkte ik met veel collega’s die over de jaren eindeloos veel ervaring hadden opgedaan met het makerschap. Al snel zag ik dat zij met een ander, veel scherper oog naar een productie konden kijken. Het inspireerde mij om een regieopleiding van een jaar te volgen – reflectief voor mij een excuus om gewoon ergens te beginnen met maken.
Hoewel ik veel leerde tijdens de opleiding, leerde ik het allermeest van de eerste film die ik destijds als afstudeerproject maakte. De opdracht? Een korte film van circa 8 minuten. Het eindresultaat? Een film van 75 minuten, voor Videoland. Het versnelde mijn keuze om bij een producent te gaan werken – ik wilde alles leren van het vak waar ik van droomde.

NewBe heeft mij de kans gegeven de afgelopen jaren veel over het ‘ambacht’ (want dat is het) te leren. Van het begeleiden van lopende producties tot het zelf regisseren van een productie voor Netflix vorig jaar. En van het urenlang in de montageset zitten, tot het realistisch zijn over de ideeën die je bedenkt en pitcht.
Bij NewBe bestaat het creatieve team bijna volledig uit makers: zo stond Maurits enige tijd geleden zelf op een filmset te regisseren, vormde Tarik in zijn eentje de voltallige crew van alle eerste NewBe-producties en is Cosmo mijn life savior als ik er niet uitkom op de set. Het is iedere dag weer een voorrecht om te werken met zulke creatieve, maar bovenal scherpe en vernieuwende makers

Dat brengt me direct bij mij twee goede voornemens voor 2024, als het aankomt op het maken van mooie, nieuwe titels. Mijn (en ons) eerste voornemen is te blijven werken met (ver)nieuwe(nde) makers met een unieke blik op dat wat ze (willen) maken. Getalenteerde regisseurs, gedurfde editors en DOP’s als beeldkunstenaars.
Mijn hart kan nog iedere keer zes slagen overslaan van treffende shots, bijzondere verhalen verteld vanuit een uniek perspectief of een montage die zo flowt dat je erin meegezogen wordt. Samen met een team van gedurfde makers de hersenen kraken over wat de beste invalshoek en vorm is. Dit voornemen zou ik iedere producent willen meegeven: trek nieuwe makers aan en investeer in jong talent. Blijf je eigen vizier altijd openstellen voor een andere vorm van maken en sluit nooit je ogen voor wat er mogelijk is.

Mijn tweede voornemen lijkt daar weliswaar haaks op te staan, maar blijft voor mij in 2024 een belangrijke focus: nieuw willen zijn om het nieuw zijn, of uniek willen zijn omdat je simpelweg iets anders wilt doen, mag (of moet) nooit leidend zijn. Soms is iets al vaak gedaan, omdat het simpelweg werkt. Steeds vaker zijn titels te zien die van het scherm af spatten, maar inhoudelijk of qua perspectief dan wel sprekers niets nieuws toevoegen. Waarbij beeld, vorm en stijl het heeft gewonnen van de inhoud. 

Het wiel hoeft niet altijd opnieuw uitgevonden te worden – je vizier open blijven stellen en de manier waarop je naar het verhaal durft te kijken, wel. Zelf ga ik met dit voornemen aan de slag. En ben ik trots dat ik daarin iedere dag weer mag leren van mijn collega’s. Van Tarik, die zich nooit laat verleiden eerst een ‘shiny’ pitchdeck te maken voordat hij de inhoud vlijmscherp in een simpel Word document heeft gezet. Tot Maurits die met zijn scherpe en authentieke vragen dwars door een idee heen durft te kijken. Of Cosmo die een idee op papier exact weet te vertalen naar het meest treffende beeld.
Het is voor mij een waardering van het vak om de inhoud voorop te stellen en het beeld die inhoud te laten versterken – en daar mag mijn hart wat mij betreft nog ontelbare keren van overslaan.

Laura Veenema
Creative Director Unscripted NewBe