Marcel Gelauff

Het liep tegen de kerstdagen en opeens was daar het besef: ik heb Twitter aan zichzelf gelaten. Begin oktober bleek ik mijn laatste tweet te hebben verstuurd, zag ik terugkijkend. De dag die je wist dat zou komen en die er ruim twee maanden geleden al was. Het gaf een gevoel van bevrijding. Misschien heb ik Twitter wel helemaal fout gebruikt, maar wat schoot de NOS of ik er nu eigenlijk mee op? Wie van mijn nog geen 10.000 volgers las überhaupt wat ik de wereld in stuurde en kon er wat mee?
Die lelijke kale eieren met hun Amerikaans klinkende aliassen en nul volgers niets zo te zien. En al die uiteraard anonieme, vaak vooringenomen, o zo voorspelbare criticasters konden natuurlijk wel elke keer hun gal spuwen (graag gedaan hoor, succes verder maar wel zonder mij), maar tot enige zinvolle uitwisseling van argumenten kwam het nooit.

Soms kreeg ik contact met iemand, heel soms, en was er over een weer oprecht begrip. Ik kon daar blij van worden omdat ik wat leerde, op een nieuwe gedachte werd gebracht, een andere invalshoek meekreeg, me bewuster werd van mijn eigen mechanismen en bril of wat kon uitleggen.
Maar leverde het echt meer publiek op? Hielp het me echt verder? Werden onze apps er werkelijk beter van of beter door gevonden? Was dit nou transparantie voor een breed publiek? Kwam ik vaak genoeg tot zinvolle discussies en vond ik de ruimte om uit leggen wat we met een uitzending wilden, waarom een onderwerp zo in elkaar zat en hoe het met dat andere onderwerp zo fout kon gaan?

Op geen van die vragen kan ik volmondig en in overtuiging ja zeggen. Ik ben, als ik heel eerlijk ben, niet veel verder gekomen dan trots uitventen dat we een nieuwe leuke jonge presentator hadden gevonden en o ja, het blokkeren van iedereen die alleen maar scheldt, kankert en zich wentelt in ongebreidelde zelfgenoegzaamheid en het eigen gelijk, vaak gelardeerd met puur racisme en aanhoudende diepe beledigingen.
Nieuws of achtergronden verspreiden vanuit het NOS-account (>575.000 volgers) as it happens of door collega´s als Ron Fresen, Sander van Hoorn, Marieke de Vries of NOSop3 lijkt me een stuk effectiever. En voor mij een stuk prettiger.

Twitter is, als verspreider van nieuws en als volstrekt open platform, een briljante toevoeging en als NOS zullen we het ook zeker blijven gebruiken, maar voor mijzelf is het te vaak te plat, te naar binnen gericht, te beledigend en te zinloos.
Twitter; het ga je goed. Ik heb niet de indruk dat iemand me de afgelopen paar maanden heeft gemist. Ik kom misschien nog wel eens aanwaaien, maar vaak zal dat niet meer worden.

Marcel Gelauff
Hoofdredacteur NOS Nieuws