Marcel Gelauff

Ik las op Villamedia dat in NRC stond dat Caitlin Dewey van The Washington Post het bijltje erbij neergooit. Ze begon anderhalf jaar geleden met een wekelijkse rubriek over dingen die op internet waren verschenen en niet klopten, maar in plaats van complimenten kreeg ze steeds meer wantrouwende reacties, vat Villamedia samen.
Herkenbaar. En misschien wel het grootste probleem van de hedendaagse journalistiek. Groter dan we vaak denken. Wat je ook probeert, het wantrouwen blijft en lijkt eerder groter te worden. Ja, maar op Facebook staat… Ja, maar toch heeft de hoofdredacteur van NOS Nieuws een heel bewuste en doordachte politieke agenda… Ja, maar internet is betrouwbaar…

Het lijkt me onmiskenbaar dat de journalistiek dat wantrouwen mede aan zichzelf heeft te wijten. Blijkbaar was onze ivoren toren nog hoger en ontoegankelijker dan we dachten en hebben we dat probleempje na Pim Fortuyn dus toch niet helemaal opgelost. Caitlin Dewey signaleert dat er nu allerlei sites bij zijn gekomen die nieuws verzinnen met het specifieke doel om sluimerende angst en woede bij lezers te voeden. Nepnieuws als strategie.
Ik zou haast zeggen: #journalistiekkomzelfinverzet maar met Twitter ben ik net gestopt en wat gaan we dan feitelijk doen? Wat we wel kunnen en in elk geval moeten doen, is dat fenomeen als beroepsgroep meer op onze agenda zetten. Wat moeten we anders doen? Waar zitten onze blinde vlekken? Hoe blijven we streven naar meer diversiteit? Hoe verankeren we ons meer in de samenleving? Waar zit dat wantrouwen dan precies in en hoe groot is het?

En laat de wetenschap ons bij het zoeken naar antwoorden op al die vragen en dilemma’s een handje helpen. Het is belangrijk genoeg. Nepjournalistiek creëert nepnieuws en uiteindelijk een nepdemocratie.

Marcel Gelauff
Hoofdredacteur NOS Nieuws