Mea culpa
Deze week is het ‘De week van mij’. En waarom? Nou, omdat ik Jeroen te Nuijl behoorlijk in de problemen heb gebracht vlak voor zijn vakantie. Voordat ik zelf op vakantie ging, had ik plechtig beloofd iemand te regelen voor deze rubriek, en raad eens wat? Ik faalde. Keihard gefaald. Het regelen ervan? Volledig vergeten.
Natuurlijk, ik heb een excuus, maar daar heeft Jeroen nu net niets aan. Dus hier ben ik, al tikkelend op de toetsen tijdens mijn eigen vakantie. Want als je een rommeltje veroorzaakt – vooral voor een ander – dan zou je op zijn minst moeten proberen het op te ruimen. Dus hier is ‘ie dan, Jeroen. En nogmaals, mea culpa.
Terwijl ik dit verhaal schrijf, zit ik op een boot ergens tussen Flores en Komodo Islands. Mijn gezin en ik zijn vier weken lang aan het rondtrekken door Indonesië. Mijn moederland. Hoewel dat niet bepaald uit mijn foto is af te leiden, toch? Serieus, ik ben de koningin van het bleke velletje. Maar goed, ik ben gek op reizen en het ontdekken van nieuwe plekken. Er is iets magisch aan het verkennen van verschillende culturen.
Reizen is voor mij niet alleen avontuurlijk, maar ook een soort school voor het leven. Het is als een uitnodiging om uit je comfortabele cocon te kruipen en nieuwe perspectieven te omarmen. Door je open te stellen voor allerlei manieren van leven, denken en doen, krijgen we een dieper begrip van de veelkleurige menselijkheid om ons heen. En dat is bijna net zo waardevol als een exotisch souvenir.
In mijn geliefde vakgebied, communicatie, is die begripvolle kijk van onschatbare waarde. Goede communicatie draait om inleven en snappen waar anderen vandaan komen. Met cultureel inzicht kunnen we boodschappen op maat maken voor diverse doelgroepen en voorkomen we dat we in zeven sloten tegelijk lopen, taalkundig gezien dan. Het vermogen om culturele finesses te herkennen en te respecteren, is niet alleen handig om te hebben, maar het helpt ook om mooie relaties te bouwen en gezamenlijke doelen te bereiken. Want als je niet voor één, niet twee, maar voor elf verschillende contentbedrijven werkt met elk zijn eigen unieke identiteit, cultuur en visie. Tja, dan is die culturele antenne wel echt je navigatiesysteem, je kompas en je innerlijke guru tegelijkertijd.
En daarom hang ik het liefst de hele dag rond met locals, terwijl ik mezelf wanhopig wijsmaak dat ik tot morgen helemaal niks hoef te doen. Schrijf ik dan toch deze column? Mea maxima culpa, maar wel met een glimlach.
Tot morgen!
Eva Peters
Hoofd Communicatie Banijay Benelux