Mijn eigen woorden

Als mijn opa er niet meer zou zijn, dan zouden de verhalen met hem meegaan. Dus ik moet hier wat mee. Een boek! Geschreven door zijn eigen kleindochter. Zonder enige echte ervaring in de geschreven journalistiek ben ik begonnen. Zo moeilijk kan het niet zijn toch?

Vorige week vertelde hij me het verhaal dat hij op de fiets ging naar een meisje in Groningen – hij woont in hartje Friesland. Urenlang was hij onderweg. De avond was kort, het bleek niks te worden. Maar op de terugweg kreeg hij een lekke band én het regende. Naar huis lopen was geen optie, dus vond hij onderdak, een droge broek en sokken.

Hij kwam op dit verhaal door een kaart waar het adres van de kroeg op stond geschreven: ‘1 paar sokken en 1 broek’ stond ernaast. Die zou hij terug sturen.

Een jaar zijn we nu bezig. Het heeft iets moois, schrijven. Onverwacht voor mij. Ik heb altijd gekozen voor video, maar in dit boek kan ik iets kwijt wat mij daarmee niet lukt. Het is veel meer van mijzelf. Mijn eigen woorden, in plaats van die van een ander. Nou ja, natuurlijk die van mijn opa ook.

Grinnikend kijkt mijn opa naar de kaart. “Je hebt ze nooit teruggestuurd of wel?” vraag ik hem. Hij hoeft niks te zeggen. Ik weet het antwoord al.

Marije Klijnstra
Coördinator Omrop Fryslân