Nooit te oud om te leren

Ik zou mezelf vertellen dat er geen moment komt waarop je het allemaal weet. Naïef misschien, maar wel wat ik dacht op mijn 21e. Ik zou daarnaast aan mezelf vertellen dat het maar goed is dat dat moment niet komt, want dat je daardoor je leven lang blijft leren. Ik zou mezelf adviseren om met een open blik te blijven kijken. Je wordt zo vaak vertroebeld en ook gestuurd door meningen van anderen in ons vak. Logisch ook want televisie blijkt bij uitstek het medium waar iedereen wat van mag vinden. Geen 17 miljoen bondscoaches, maar 17 miljoen televisiemakers op de bank

Afgelopen jaar gaf ik mezelf een schop onder mijn kont. Want dat prediken over die open blik is natuurlijk mooi. Maar na jarenlang vast te hebben gezeten in een ratrace van werk en privé, was mijn open blik redelijk star geworden. Ik besloot om eens met mensen binnen en buiten het vak te gaan praten. Omdat ik toe was aan een wat ander geluid. Om te delen waar ik in mijn leven stond en of er misschien ook iets was aan wijsheid, ervaring of inzicht wat zij mij zouden willen meegeven.

In het ene gesprek stelde iemand mij de vraag: ‘In welke baan was je nou het allergelukkigst?’ Dat lijkt een simpele vraag, maar ik had ‘m mijzelf nog nooit gesteld. In een ander ging het juist helemaal niet over het werk, maar alleen maar over mijn relatie en waar mijn behoeften in de privésfeer lagen. Er was een gesprek met iemand over leiderschap. En dan was er ook een gesprek met iemand die mij vertelde dat ik niet zo groot moest dromen.  

Een weggegooid gesprek zou je zeggen, maar ook dat bracht me iets heel waardevols. Namelijk dat ik juist wél van het groot dromen ben en dat groot dromen voor mij niet per se betekent een nog betere baan of nog hoger op de sociale ladder komen. Geen van deze gesprekken verliep hoe ik het me had voorgesteld en uit ieder nam ik iets mee wat ik van tevoren niet had verwacht.

Nu mijn werk weer een groot deel van mijn tijd opslokt, merk ik dat die verrassende gesprekken met anderen er als eerste bij inschieten. En dat is niet goed. Want door je horizon te verbreden en gedachten met mensen te delen, kom je juist tot nieuwe dingen en word je geïnspireerd. Leer je buiten je eigen vertrouwde kadertjes te denken. En ben ik dus in staat mijn werk beter te doen en maakt het me überhaupt, denk ik, een leuker mens.

Na deze week heb ik er overigens weer een nieuw inzicht bij; namelijk dat ik meer een prater dan een schrijver ben. En om mijn voornemen van het praten met andere mensen kracht bij te zetten, nodig ik je graag uit. Mocht jij ook eens met iemand willen praten over wat je bezighoudt, hoe je dit vak ziet en denken dat we elkaar wat nieuwe inzichten kunnen brengen, dan zou ik heel graag eens kijken waar zo’n gesprek ons brengt.
Dank dat jullie deze week met me meegelezen hebben. Het was me een waar genoegen

Linda Kramer
Gedelegeerd Producent IDTV