Ondergeschoven kindjes
Ik wilde het vandaag hebben over Noord Nederland in de landelijke media. Ik ben een geboren Rotterdame, vanuit de stad als dertiger naar het Noorden verhuisd voor de liefde. Ik zie, nu ik hier langer woon, waar ik vandaan kom en hoe de Rotterdammer en Randstadter de rest van Nederland beschouwt – en hoe de Noorderling de Randstad beschouwt.
Maar er mist wat wederkerigheid: ik zie dat een zwaar onweer of regengebied in de Randstad in weerberichten al snel ‘wat een kloteweer in Nederland vandaag’ is, ook als in Groningen dan de zon schijnt. Sinds het kan, stuur ik vrolijk zonfoto’s naar radiostudio’s om de dj’s wakker te houden. Andersom is er in de Randstadsteden al snel een ‘rokjesdag’ bij zon met 20 graden, terwijl Groningen en Leeuwarden hun maillots weer uit de kast halen, want bewolkt en een krappe 16.
Dat nieuws uit het Noorden nooit zo groot wordt als, ik roep maar, een toeslagaffaire, terwijl er minstens zoveel mensen minstens zoveel schade ondervinden; de aardbevingen, de uitblijvende schadevergoedingen, onbewoonbare huizen, onzekere toekomsten? De verzoutende bodem, de krimpende dorpseconomie? Het Noorden lijkt in de landelijke media een ondergeschoven kindje. Komt het door die media, gevestigd in het hart en bevolkt door overwegend centraal in Nederland wonende medewerkers?
Hoe dan ook, dit onderwerp kan ik makkelijk afdoen: lieve mediamensen in Hilversum, ja, ik weet dat jullie ook volop in Almere en Amsterdam zitten, blijf jullie oogkleppen opzij duwen, er is meer dan ‘in de provincie’ en het is allemaal maar twee uur rijden naar de uithoekjes van Nederland. Editen en versturen kan in je supersonische wagen, kun je ook ‘ns wat langer hier blijven en genieten van de rust en ruimte die we blijkbaar hebben in het Noorden. Wees welkom! Maar gooi het niet in een exotisch ‘Jut en Jul op safari in de polder’. Het is ook gewoon Nederland.
Maar door de actie van de organisatie van de F1 in Zandvoort moet ik echt iets zeggen over het ondergeschoven kindje muziek. En cultuur. En kunst. Ik gooi ‘m er breed in. Dat deze sectoren, na alle ontwikkeling, professionalisering, samenwerking met maatschappelijke organisaties voor welzijn en zorg, dat deze serieuze beroepstakken, sinds de opkomst van popcultuur in de jaren 60 van de vorige eeuw, nog altijd worden gezien als iets dat ‘er wel even bij kan’, als iets waarvoor alleen een onkostenvergoeding nodig is, is ronduit belachelijk. Het is denigrerend naar de vele mensen op podia en erachter, die voor de sector zijn opgeleid en in de sector zich hebben ontwikkeld tot professioneel medewerker of artiest. Het is respectloos.
En dat brengt me ook bij het uitblijven van een algemene reactie door ‘Den Haag’ naar de vele organisaties achter Unmute Us. Of moet het eerst Unleash Us worden en uit de hand lopen voor we serieus genomen worden? Zonder geld en vooraanstaande vriendjes geen prioriteit? Ach, geld maakt niet gelukkig, weten de vele mensen in deze sector. Het is weinigen gegeven het fulltime en voor veel geld te kunnen doen. Velen gaan voor het werk en de ervaringen de kunst en cultuursector in, niet voor het geld. Want een heerlijke ervaring met een beetje live muziek, cultuur, kunst, het is onbetaalbaar.
Lisette ‘Rotterdame’ Derksen
Docent Onderzoek, School of Creative Technologies & ICT @NHL Stenden Hogeschool, Leeuwarden
Buitenpromovendus @media-onderzoeksschool ICOG, @Rijksuniversiteit Groningen