Ongekende luxe

Het is ook een beetje verwarrend, want ik had mij nu juist voorgenomen mij met dit medium minder gek te laten maken door de cijfertjes. Bij de televisie zijn kijkcijfers een ware terreur. Iedere ochtend na een uitzending begint rond acht uur het grote refresh-circus bij de site van SKO. Net zo lang de pagina van de kijkcijfers verversen tot de resultaten binnen zijn.
Als je niet uitkijkt, laat je niet alleen je humeur erdoor bepalen, maar ook de vorm en inhoud van je programma. Vooral bij tegenvallende kijkcijfers heeft iedereen op een redactie verklaringen waar het aan ligt: We zijn te laat begonnen, de concurrentie was te sterk, maar ook: de eerste minuten waren te saai, dat interview was niet goed of de presentator kwam te laat in beeld. Of juist te vroeg.
Iedereen roept iets, maar niemand weet hoe het zit. Toch laten heel veel programmamakers hun leven door die verrekte cijfers bepalen. Ook natuurlijk omdat omroepbazen en netmanagers ze heel belangrijk vinden. Of een programma kan doorgaan of moet stoppen, kan erdoor bepaald worden.

Eén van de leuke dingen van podcast is dat er helemaal geen baasjes zijn die je kunnen kapittelen over cijfers. Met ongelooflijk beperkte middelen en nul bemoeienis van buitenaf maak je het programma dat je zelf wilt maken voor een trouw groepje luisteraars dat je na elke nieuwe aflevering overstelpt met liefde. Veel meer liefde dan je als radio- of televisiemaker krijgt.
Dit medium is veel intiemer. Je bent een vriend van de luisteraar. In zulke vrijheid werken is een ongekende luxe. Zonde om dit genot door een nieuwe cijfertjesterreur te laten verpesten. Maar dat is makkelijker als je niet op één staat. Even blij zijn dan maar en mij er verder niet meer druk over maken.

Gisterenavond zaten Gijs en ik bij Jinek om over de podcast te praten, samen met Marc-Marie Huijbregts en Aaf Brandt Corstius, die sinds kort ook een podcast maken. Het werd een vrolijk chaotisch gesprek, waarin duidelijk werd hoe vrolijk programmamakers worden als ze iets kunnen maken zonder vast te zitten in het Hilversumse keurslijf.
En er zijn steeds meer mensen die de podcasts weten te vinden. Zeker in coronatijd. Lekker met de oortjes in tijdens een wandeling luisteren naar het geouwehoer van anderen. Alsof je toch weer even in de kroeg zit. Luisteraars laten ons weten dat ze het gezellig vinden en er vrolijk van worden.
Dat kan iedereen wel gebruiken. Als je nog geen podcast luistert, dan zou ik het zeker eens proberen. Het liefst die van ons (dat is mijn ouderwetse cijfertjeshart dat spreekt), maar van iemand anders kan ook. Het is heerlijk.

Teun van de Keuken
Presentator Pointer, Keuringsdienst van Waarde én de podcast Teun en Gijs vertellen alles. Ook is hij columnist bij De Volkskrant.