Ontzettend lief

Uit onderzoeken die voorafgaand aan de campagne zijn uitgevoerd blijkt dat mensen ervaren dat we minder aardig voor elkaar zijn. Bijzonder is het overigens dat uit dezelfde onderzoeken naar voren komt dat mensen vinden dat zij zelf niet onaardiger zijn geworden.

Ik was bij de campagne betrokken en misschien zit ik nu in een ik-doe-iets-nieuws-en-nu-zie-ik-opeens-allemaal-andere-mensen-hetzelfde-doen-bubbel, je herkent dat vast wel. Kom je na jaren op een bureaustoel te hebben gezeten eindelijk in beweging en ga je hardlopen of wielrennen, kom je overal joggers en wielrenners tegen. Rijd je een nieuwe auto die je voorheen op de weg nooit tegenkwam, zie je opeens overal die auto rondrijden. Enfin, ik zie dus opeens heel veel mensen die lief doen.

Ik hou van voetbal, lees er veel over en kijk er graag naar. Op televisie en in stadions. Ik hou van de prachtige verhalen die het voetbalspel voortbrengt, elke dag weer. Ik geniet ervan om mensen te zien die behoren tot een club, als supporter. Voor wie een club meer betekent dan de uitslag van het eerste elftal in een weekeinde.

Ik hou van de prachtige dingen die kunnen ontstaan als mensen met een gezamenlijke liefde voor hun club samen zijn. Of dat nu tribunegrote spandoeken zijn waar tientallen mensen weken aan hebben gewerkt, er vanuit een uitvak massa’s knuffelbeestjes worden gegooid naar een vak met honderden zieke kinderen of zoals in 2001 toen de supporters van De Graafschap hun harten openstelden en minutenlang You’ll Never Walk Alone zongen voor de gebroken NAC-spelers die zes dagen na het overlijden van een teamgenoot een wedstrijd moesten spelen.

Afgelopen week vernam ik dat PEC Zwolle-fans aankomende zondag drie minuten stilte houden voor de dodelijke slachtoffers van de Utrechtse tramaanslag. Eén minuut voor elke persoon die overleed.

Dat is verdomme mooi.

Want drie minuten stilte is lang. In een vol Zwolle-stadion passen 14.000 mensen. Die zijn straks drie minuten stil. Nog geen kuchje te horen. Drie minuten lang schakelen camera’s zachtjes langs spelers, supporters, stafleden. Ze zoomen in, en ze zoomen uit. En al die tijd is het stil.

Drie minuten geven je de tijd om lang na te denken. Over de schrik, het verdriet en de onmacht. En als je om je heen kijkt, dan voel je hoe mooi het is dat je dit samen doet met 14.000 andere mensen. Dat zien ook de voetballiefhebbers die er op televisie naar kijken.

Ik kijk zondag en ben met hen stil. En ergens tijdens die drie minuten denk ik aan die ene supporter die dit idee tijdens dat ene overleg opperde. Omdat-ie vond dat het moest. En dan vind ik dat ontzettend lief.

Dennis van Vugt
Partner & Creative Director Born05