Onvergetelijk symbool

We gingen de hele wereld over en het was echt en altijd spannend. We vonden kandidaten op de luchthaven door spontane gesprekjes aan te gaan. Bij een match kwam het al snel aan op de vraag: ga je met mij mee en verscheur je je eigen vakantietickets?
Een van die reizen bracht ons naar twee albino (!) zussen in een township in Zuid-Afrika. Beide HIV-besmet, een armoedige lemen hut als huis, de mannen uit hun leven vertrokken en binnen de gemeenschap werden ze met de nek aangekeken. Er was eerst veel terughoudendheid richting ons, schuwheid haast, gevoed door jarenlange negatieve ervaringen, maar het einde van die reis vergeet ik nooit.

En ik zag daar iets wat ik nog altijd najaag. Aan het einde van de week maakten de kandidaten een dolletje met de kinderen en voor het eerst met de zussen. Het mondde uit in een soort grappige dance battle. De cameraman zag het en legde soepel op een afstandje met een ‘lange lens’ het tafereel vast: de ondergaande zon als tegenlicht, silhouetten van plezier in de voorgrond. Zijn vakmanschap maakte dat subtiele vastleggen mogelijk, hij wist intuïtief waar de camera moest zijn en met welke instellingen.
De afsluitende high-five met de ondergaande zon op de achtergrond zorgde voor een beeld dat ik nooit zal vergeten en dat symbool is gaan staan voor wat ik najaag in mijn vak. Een verhaal vertellen zonder alles uit te willen of hoeven leggen. Beeld dat meer zegt dan woorden kunnen. Het is daarom dat je de techniek goed moet beheersen, moet begrijpen wat je apparatuur kan en niet kan, om die momenten vast te kunnen leggen. Fijne dag!

Klaas van Kruistum
Programmamaker/presentator