Roestige messen

Omdat de productie voor 3 landen tegelijk gemaakt wordt, is er nogal wat voor nodig. Een kleine armada aan speedboten zorgt voor transport van bouwmaterialen, crew, artsen, camera’s et cetera. Ergens in de jungle wordt een eilandraad gebouwd, compleet met eigen regie, cameraplatforms, vuur, waterval, you name it en het is weleens gebouwd.
In de werkplaats worden de proeven gebouwd die wij met een klein clubje in Nederland ontwikkeld hebben. Alles wordt uitgebreid getest en vervolgens naar de locatie verscheept waar de opnames plaats zullen vinden. Naast een groep specialisten uit Nederland wordt er gewerkt met lokale vakmensen. Al met al zo’n werken er zo’n 70 man in de werkplaats. 

Het is fascinerend om te zien hoe een krabbeltje op de achterkant van een bierviltje uiteindelijk kan uitgroeien tot een indrukwekkende installatie waar oververhitte BN’rs hun tanden op mogen stukbijten. Toch blijft één klein spelletje door de jaren heen mijn persoonlijke favoriet; het messenduel.
In al z’n eenvoud levert dit spel altijd prachtige televisie op. Het gaat zo: 2 kandidaten staan tegenover elkaar terwijl ze één arm (naar keuze) in een hoek van 90 graden recht uitsteken. Op de rug van hun uitgestoken hand legt de presentator een mes. Nu maar afwachten wie het ’t langste uithoudt. Na verloop van tijd krijgen de kandidaten kramp en wordt het mes echt zwaar… heel zwaar! 

Prachtige close-ups van verkrampte gezichten, trillende handen en glimmende messen die al wiebelend elk moment kunnen vallen. Voorwaarde voor de kracht van dit spel is dat er echt iets stevigs op het spel staat. “Wie moet er acuut naar huis en wie gaat door naar de halve finale”, zoiets. Heel simpel maar bloedspannend. 

Die messen moeten wel aan een aantal voorwaarden voldoen. Het gewicht moet tot op de gram nauwkeurig gelijk zijn, ze mogen niet te groot en niet te klein zijn en ze moeten er in close-ups fantastisch uitzien. Kortom, ik koester de ‘verrobinsonde’ messen die ik jaren geleden in de plaatselijke Xenos heb gekocht en om er zeker van te zijn dat ze elk seizoen van Robinson klaar voor het grijpen liggen, sjouw ik ze altijd mee in m’n koffer.
Thuis in Blaricum liggen ze lekker buiten te roesten in de regen waardoor ze elk seizoen weer mooier worden.

Marc Disselhoff
Regisseur