Scheuren

Kort daarvoor kreeg ik een telefoontje van een inwoner van Loppersum die volledig in paniek was. Er is net weer een aardbeving geweest. Een zware. Mijn tipgever is hoorbaar emotioneel en vertelt dat hij nog staat te trillen op zijn benen.

Terwijl ik naar het epicentrum in Zeerijp (gemeente Loppersum) scheur, draaien de nieuwsradertjes bij ons op de redactie op volle toeren. Een voor een bellen samenstellers met wat ze willen voor de uitzending. ‘Kan je zodra je in Zeerijp bent live op zender vertellen wat je aantreft?’ Kort daarna de collega’s van de NOS; of ik voor het Radio 1 Journaal hetzelfde kan doen.

Dankzij mijn tipgever ben ik als één van de eerste journalisten in het aardbevingsgebied. Dat klinkt heel zwaar. Alsof ik een dorp inrijd waar de huizen zijn ingestort. Dat is niet het geval. Wel tref ik mensen aan die langs hun huis lopen om te kijken wat de schade is. Bij sommigen zijn dakpannen naar beneden gekomen, bij anderen hun gevels gespleten. Om over de scheuren in hun ziel nog maar te zwijgen.

De uren vliegen voorbij en ik vlieg van hot naar her. Als de avond valt, belt mijn collega die de radio-uitzending voor de volgende ochtend samenstelt. ‘Maak je ook een repo voor morgenvroeg?’ Natuurlijk doe ik dat.

Als de storm is gaan liggen en ik alles af heb, scheur ik weer naar Groningen. Ik ben net op tijd bij poptempel De Oosterpoort voor het nieuwjaarsconcert van Typhoon. Tijd om te eten of om te kleden had ik niet. Maar dat geeft niet. Dit zijn de dagen die je als journalist niet wilt missen.

Sven Jach
Journalist bij RTV Noord