Stille krachten

Een ding hadden ze gemeen met elkaar: ze hadden allemaal gevoel voor humor, geen enkel ontzag voor wat ik deed of wie ik was en waren vooral heel erg bezig met dingen (ook hun vak) goed doen. Vaak ook voor anderen. En dus echt ook te kijken naar wie ze voor zich hadden en daar interesse in tonen. Oprecht. Ook als ze voelden dat diegene soms even door wilde lopen, geen tijd of aandacht had. Ook dat overkwam mij bij hen weleens, en wat schaamde ik me dan een paar minuten later. En terecht.

Gerard, beveiliger bij RTL. Altijd in pak, met de V van beveiliger mooi glimmend op zijn jasje. En de natuurlijke rust van een man die weet dat hij het fort goed onder controle heeft. En da’s nodig want RTL is best een groot bedrijf en gebouw met 700 werknemers in een gevoelige sector. Kwetsbaar ook, zo bleek jaren geleden bij de NOS waar een man de nieuwsstudio binnendrong. Kortom, Gerard zat daar niet voor niets.

Vaak op zijn late ronde, meestal rond 21.00 uur ‘s avonds, kwam hij even mijn kamer binnen. Met een goede grap (“Wat ben jij traag (van begrip ) joh, dat je nu nog aan het werk bent”) of een leuk verhaal over een collega. Ook regelmatig met commentaar op de programmering. Vragen ook. Onze eerste kijker en criticaster, zeg maar. Ik was zeer gehecht aan hem en zijn team. Op een dag waren hij en zijn collega’s weg, vervangen. Nooit begrepen waarom, waarschijnlijk een kostenkwestie. Jammer, jammer, jammer. Een gemis bovendien.

Iemand die we/ze niet hoeven missen bij RTL is Arjen. Arjen Zieltjens, de man uit de (spoel)keuken om precies te zijn. Ik denk de hardste werker van heel RTL. Trouw aan bedrijf en medewerkers tot op het bot. Van de vroege ochtend (maar echt serieus vroeg als in 6.00 uur) tot heel laat. Als iedereen uitgegeten is, de mensen van het late nieuws naar huis gaan. Altijd zagen we Arjen met zijn karretje vol spullen en afwas of juist vers eten. Hij had de vaart er altijd goed in. En toch nam hij de moeite om te stoppen, je te omhelzen en te vragen naar je. Naar de kinderen, je vrouw, naar wat je vond van een bepaald programma, naar je collega’s. Een hele enkele keer liep Arjan wat boos door, dan had hij zijn dag niet. Maar vaak was er dan ook wel iets gebeurd. Gevoelig dus. Deed ook nog vrijwilligerswerk in zijn spaarzame vrije tijd. Gouden kerel dus.

Een stille kracht en tevens motor achter vele schema’s die bij RTL werden gemaakt de afgelopen 22 jaar (!!) is Marco Geluk. Bescheiden en begaan, vakkundig en gevoelig. Duizenden programmeringen zette hij in de systemen, begeleidde ze van running order tot aan de uitzendstraat. Maar niet alleen dat, hij begreep de inhoud ook goed. Was alleen soms te bescheiden om dat te durven uiten. Gelukkig durfde hij dat bij mij wel. En dat leverde hele grappige successen op.

Zo bedacht hij voor RTL 5 heel lang geleden een oplossing voor het altijd lastige 20.00 uur slot. Journaal op 1 en GTST (toen nog mega) op RTL 4. Dus een verloren slot. Totdat hij daar voorstelde om dagelijks herhalingen van de serie Flodder uit te gaan zenden. Het werd een giga succes met 800.000 kijkers en meer. Het werd zelfs een probleem voor GTST, dat was pas een compliment, hahaha. Ook verzon hij een tweede uitzendavond voor Idols wat gewoon 1,3 miljoen kijkers haalde. Knappe schematische en economische oplossingen. Een RTL man in hart en nieren. Ik hoop met heel mijn hart dat hij de reorganisaties overleeft. Mensen zoals hij zijn/vormen de ruggengraat en historische waarde van een bedrijf als RTL.

Buiten RTL wil ik nog twee hele belangrijke stille krachten noemen. Allereerst mijn zwager Mike van Dijk. Manager van zus Wendy. En dat is allerminst een eenvoudige taak. Niet zozeer vanwege bijvoorbeeld de wensen van zijn zus, die allesbehalve veeleisend of verwend is en net als Mike erg down to earth, maar wel vanwege alles wat er op hem afkomt aan aanvragen buiten de reguliere en talrijke tv programma’s die Wendy maakt om. Radio, tv, goede doelen, tijdschriften, interviews, lezingen, bezoekjes aan (zieke) mensen, inzamelingsacties, promotie, commerciële aanvragen of activiteiten, en ga zo maar door. Geen sinecure, want allemaal even belangrijk en iedereen verdient de juiste aandacht en waardering.

Met een heerlijk optimisme en open blik treedt hij iedereen in onze vreemde tv wereld tegemoet. Daar waar soms het spelletje wordt gespeeld, prikt hij moeiteloos door de buitenkant heen en komt tot de kern. En ook nog eens dusdanig geestig en charmant dat het onmogelijk is een hekel aan hem te krijgen. Zelfs als hij je afwijst of nee verkoopt. Dat noem je met recht een manager. Een rasonderhandelaar ook, met groot gevoel voor de grenzen.

Daarnaast heeft hij zich in relatief korte tijd ontwikkeld tot een zeer goede raadgever met inzicht in de branche, een groot netwerk en vooral een sterke visie op de lange termijn. Dat laatste zie je zelden bij managers die toch vaak voor de winst op korte termijn gaan, daarmee lijkend op veel door aandeelhouders gedreven organisaties. Ik heb grote waardering voor zijn doorzettings- en incasseringsvermogen, want vanuit mijn positie en vak(kennis) heb ik ook vaak genoeg hele stevige discussies met hem gevoerd. Hij bleef altijd overeind. En mijn lieve zwager bovendien, familie gaat boven alles, laat dat duidelijk zijn.

Tot slot wil ik Lex Wertwijn noemen. Cameraman en scenarist, de rol waarin ik hem leerde kennen. Met zijn leuke pretogen, heerlijke Amsterdamse tongval en unieke manier van denken en schrijven, was hij een inspiratie. Een man ook om tegenop te kijken. Want het gemak waarmee hij creëerde en nieuwe richtingen of thema’s verzon, was verbluffend. Lief was hij ook. En ja, dat vind ik belangrijk als je met elkaar werkt.

Hij was de drijvende kracht achter de Man met de hamer waarin Martijn Krabbé zeer verdienstelijk debuteerde naast acteurskanon en vader Jeroen, zowaar niet gemakkelijk. En de man die samen met zijn geweldige vrouw Will Koopman geloofde in een filmidee dat ik hen ooit voorlegde. Menigmaal spraken we erover, en steeds enthousiaster werden we. Het was en is een simpel verhaal, over mensen die door het noodlot tot elkaar worden veroordeeld, maar daar na veel herkenbare, dramatische en ook humoristische strubbelingen, een weg in vinden. Het simplisme van het idee werd verrijkt door de ideeën en gedachten van Lex. Daarmee leek iets unieks te ontstaan. Totdat hij onverwacht ziek werd en helaas overleed. We missen hem nog altijd zeer. Alleen al voor hem wil ik alles op alles zetten om onze film echt te gaan maken, met zijn vrouw als regisseur. Hoe mooi kan iets verdrietigs dan toch nog een beetje worden.

Op naar stille krachten in 2019 en verder. Heb oog voor ze, ontdek ze, waardeer ze. In stilte zit vaak zoveel schoonheid.

Erland Galjaard
Voormalig programmadirecteur RTL