The One That Got Away

Soms weet je het vanaf het eerste moment. Je hebt goud in de handen. Een prachtig boek dat je bijna op Kate Bush-achtige wijze (denk in dit geval Wuthering Heights, niet Running Up That Hill) smeekt om te gaan verfilmen. En je doet er met je stomme kop vervolgens helemaal niks meer mee.

Het moet het najaar van 2017 zijn geweest in Vlissingen. Jaarlijks vindt daar het festival Film by the Sea plaats met als vaste prik op vrijdagmiddag het onderdeel Van Boek Naar Doek. Hier pitchen uitgeverijen hun nieuwste parels aan filmproducenten. Het was mijn eerste keer en in al mijn onervarenheid vond ik stiekem ieder boek wel interessant. Toch sprong één boek er onmiddellijk met kop en schouders bovenuit. Lampje van Annet Schaap. Alsof ik Indiana Jones was en zojuist de Ark van het Verbond had ontdekt. Dit. Was. Het. Punt. Ik moest het alleen nog even lezen.

Ik hoor je nu denken. Dat boek is toch laaiend enthousiast ontvangen door recensenten? Bekroond met de Gouden Griffel en nog meer prijzen? Vertaald naar ik weet niet hoeveel talen? En is er niet gevochten om de filmrechten? Ja, ja, ja en ja, maar dus niet door mij. Ik weet niet eens meer wat er precies verkeerd ging, maar na de tocht terug uit Vlissingen is het boek simpelweg onderdeel geworden van een steeds groter worden stapel om daar vervolgens pas uit te worden gehaald toen ik de boot allang gemist had. Sterker nog, de boot was al elf keer rond de wereld gevaren, weer veilig teruggekeerd en ik had niks in de gaten gehad. Ken je die T-shirts met de tekst ‘I’m with stupid’? Die zijn toen gedrukt.

Sindsdien staat Lampje op een prominente plaats in mijn boekenkast zodat ik iedere dag terecht herinnerd wordt aan die ongelooflijke misser die ik toen maakte.

Maarten Koopman
Development Producer bij Fiction Valley

The One That Got Away

De week van Maarten Koopman