Uitzicht
Gisteren ging dochterlief weer fulltime naar school. Vandaag gaat ze opnieuw en zo de rest van de week. Het lijkt zo suf om dit op te schrijven, maar na twaalf weken thuisles en parttime school geniet ik ineens van het ritueel dat ik vaak zo saai vond (ik hou niet van elke dag hetzelfde): wakker worden, ontbijten, kind naar school.
Ik maak nog een cappuccino en kijk samen met mijn vrouw tevreden naar buiten, naar de opgeknapte tuin. Dat de spaarrekening langzaam leegloopt – ook zij heeft geen werk – vergeten we even. We genieten van de rust (ons kind is nogal aanwezig) en kijken tevreden naar het werk dat we tussen het lesgeven door de afgelopen twaalf weken hebben verzet.
Normaal gesproken had ik nu in een of ander resort uitgekeken over de Zuid-Chinese Zee. Een goede vriend van mij heeft via Strix Nederland een format verkocht aan John de Mol. Het heet Million Dollar Island. Samen met een paar oudgedienden van Expeditie Robinson zouden we weer ouderwets gaan draaien op een tropisch eiland.
De cast was rond, de locatie was ‘superbe’ en de crew was ‘top of the bill’. Het zou de grootste show van het najaar worden, in ieder geval voor SBS6. Maar net als het Eurovisie Songfestival, de Olympische Spelen en het EK en heel veel andere tv-programma’s, werd ook dit project uitgesteld tot nader order.
Mijn vrouw zou in het koor van De Nationale Opera op het podium hebben gestaan, waar aan het einde van de avond Carmen elke keer zou sterven. Maar zingen in een zaal is tegenwoordig potentieel dodelijk voor de aanwezigen, dus sterven op een podium zit er even niet in.
Ik geniet van het uitzicht op de tuin en van de rust, maar toch knijp ik heel even m’n ogen dicht en projecteer mezelf op een speedboot, waar ik samen met een cameraman en een geluidsman op weg ben naar het eiland waar die dag dingen gaan gebeuren die je van tevoren niet had kunnen bedenken. Reality als dagdroom.
Jan Kooyman
Freelance eindredacteur/regisseur